Έτσι σκέφτηκε και έγινε «πρώην»: ΕΓΩ ΝΑ «ΒΟΛΕΥΤΩ» ΚΙ ΑΣ ΨΟΦΗΣΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ !!!

Κάπου,  κάπως, κάποτε, υπήρχε ένας πατέρας πολύ περήφανος που ο γιος του ήταν κομμουνιστής. Κομματικό μέλος τού ΚΚΕ (στέλεχος).

Ο ίδιος δε, ανθρωπάκι τύπου «…ήσυχε άνθρωπε κυρ-Παντελή, σκουλήκι άχρηστο σ’ αυτήν τη γη».

Κι αφού ο ίδιος δεν είχε να επιδείξει οτιδήποτε αξιόλογο απ’ τη στάση ζωής του --μήτε κότσια να πάψει να είναι ο προαναφερόμενος «…κυρ-Παντελής», επέδειχνε την στελεχική κομματική Κομμουνιστική ιδιότητα του γιού του, για να «υπάρχει» ως αξιόλογη οντότητα μέσα απ’ αυτόν…

Έλαμου όμως που ήρθε η ώρα κι η στιγμή, όπου ο γιος θέλησε να …ξεπεράσει τον πατέρα, κι αντί για «σκουλήκι άχρηστο σ’ αυτή τη γη», να εξελιχτεί σε «σκουλήκι επικίνδυνο». Κι αυτό βέβαια δεν είναι κάτι που δηλώνεται και άρα ισχύει. Όοοοοοχι, πρέπει να δίνεις καθημερινά εξετάσεις, στη σαπίλα που θρέφει τα σκουλήκια…

Στράφηκε, που λέτε, ο γιος ενάντια στο ΚΚΕ, για ν’ απολαύσει τα «αγαθά» τής συμμαχίας του με την αστική τάξη…

Τώρα θα μου πείτε, όποιος φεύγει απ’ το ΚΚΕ κερδίζει και προσωπικό βόλεμα; Όχι βέβαια, ειμί μόνον αν είναι αναγνωρίσιμος. Αν δηλαδή μέσα απ’ το ΚΚΕ έγινε γνωστός ως στέλεχος, ως δημοσιογράφος, ως σκιτσογράφος, ως συγγραφέας, ως τραγουδιστής κλπ. Τότε, ναι. Η αστική τάξη τον αξιοποιεί προβάλλοντάς τον μ’ όλους τούς τρόπους, για να χαλιναγωγήσει ανυποψίαστους πολίτες, μην τυχόν και στρέξουν κατά ΚΚΕ μεριά.

Ένα απλό, άσημο μέλος τού ΚΚΕ όμως, που για τον όποιο λόγο έπαψε να αγωνίζεται μέσα απ’ τις γραμμές τού ΚΚΕ, τι να το κάνει η αστική τάξη;

Άντε το πολύ-πολύ και στην έσχατη περίπτωση, να του πάρει καμιά ψήφο. Για παραπέρα αξιοποίηση δεν προσφέρεται. Μαζικά δηλαδή, δεν μπορεί να επηρεάσει κόσμο ενάντια στο ΚΚΕ.

Αφήστε που τα απλά μέλη τού ΚΚΕ, αν τύχει να αποχωρήσουν απ’ το Κόμμα, δεν στρέφονται ενάντια στο Κόμμα, διότι στην συντριπτική πλειοψηφία των  περιπτώσεων, απλά αδρανοποιούνται και γι’ αυτό διαγράφονται. Απόδειξη επ’ αυτού, είναι ότι παραμένουν οπαδοί-ψηφοφόροι τού ΚΚΕ και δεν περνούν «απέναντι».  

Τέλος πάντων, ρωτήθηκε κάποια στιγμή ο πατέρας στον καφενέ:

---Ε, κυρ-Παντελή, τι λες για το γιο σου που πλέον τρώει εκεί που έχεζε;

---Λέω πως ο γιος μου καλά έκανε και πως τώρα θα έχει να βάζει και βούτυρο στο ψωμί του για πάντα, και μάλιστα φρέσκο βούτυρο. Ακριβό! Τέρμα λοιπόν το ΕΜΕΙΣ, ζήτω το ΕΓΩ!!!

---Ναι, μα η κατάσταση για το λαό θα συνεχίσει να πηγαίνει απ’ το κακό στο χειρότερο, κι αν δεν νοιαστούμε όλοι μαζί γι’ αυτό, θα μας πάρει όλους μαζί η μπάλα.

---Χα! Μα τι σας λέω τόση ώρα; Ο γιόκας μου δεν κινδυνεύει πια να βράζει στο ίδιο καζάνι με τον υπόλοιπο λαό, κι αυτό έχει αξία! Στο κάτω-κάτω, πλέον έχει την ευτυχία να κάνει και ελεημοσύνες. Και τέρμα οι ειρωνείες σας, γιατί καταλαβαίνω πού το πάτε…

---Μα…

---Τι μα και ξεμά ρε; Εγώ να βολευτώ κι ας ψοφήσουν όλοι οι άλλοι!!! Έτσι σκέφτηκε ο γιός μου και σώθηκε! Άι στο διάβολο που θα σας δώσω και λογαριασμό, γιατί μούντζωσε ο γιός μου το ΚΚΕ. Άι στο διάβολο!!!

(Πρόκειται για πραγματική ιστορία)

Καλή Γκέλμπεση (συγγραφέας)

@@@@@@@@@@@@@@@

Θα μπορούσε κάποιος να κλείσει την εφημερίδα και να μη δώσει σημασία.

Να σκεφθεί ότι εκεί στην «Αυγή»,

την «εφημερίδα της αριστεράς», όπως ισχυρίζεται,

υπάρχει κάποιος τύπος που κοιμάται και ξυπνάει βλέποντας στον ύπνο του τον Στάλιν.

Ενας ακόμα γραφικός, που βγάζει τα εσώψυχά του κάνοντας ασκήσεις στο χαρτί με την αισώπεια γλώσσα του.

Ομως, ο μύθος που σερβίρει ο Θ. Καρτερός,

με τον «Γιαννάκη που λιποθύμησε από την πείνα

και μια κακιά κυρία Κανέλλη να εμποδίζει τους γονείς να στυλώσουν στα πόδια του το παιδί, με ένα ποτήρι γάλα...» ξεπερνά τα όρια.

Οχι γιατί χρεώνει στο ΚΚΕ την ευθύνη για την πείνα και την εξαθλίωση από την οποία δοκιμάζεται ένα σημαντικό μέρος του λαού μας.

Αυτό είναι το λιγότερο και αναμενόμενο από τον συγκεκριμένο αρθρογράφο.

Ο Θ. Κ. κάνει κάτι πολύ χειρότερο. Ζητάει από τον κόσμο αυτό που σήμερα απαιτεί η κυρίαρχη λογική. «Μάθε να ζεις με τα ψίχουλα». «Να είσαι ευχαριστημένος, Γιαννάκη, που έχεις ένα ποτήρι γάλα»!

***Ως άλλος Μωυσής, που κατέβηκε από το όρος Σινά με τη ρομφαία του θεϊκού λόγου, νουθετεί το λαό του: «"Δος ημίν σήμερον"! Και για αύριο;

Αύριο έχει ο Θεός ή η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, αν προτιμάτε.

Κλείστε λοιπόν τα αυτιά σας σε αυτούς που ενσπείρουν "καινά δαιμόνια".Που βάζουν τον Γιαννάκη, αντί να του δώσουν ένα ποτήρι γάλα, να διαβάζει εφημερίδες και να αναρωτιέται:

---«Μα γιατί με τόσα κουτιά γάλα στα ράφια του σούπερ μάρκετ της γειτονιάς, εγώ δεν έχω να πιω ούτε ένα ποτήρι, για να μη λιποθυμώ από την εξάντληση;»

***Δεν είναι η ώρα, Γιαννάκη, για τέτοιες ερωτήσεις. Τώρα είναι η ώρα να σκεφθούμε πώς θα στομώσουμε την πείνα μας. Μη δίνεις σημασία σε αυτά που λένε οι κουκουέδες. Κοιτάξτε να μπαλώσουμε τη φτώχεια μας όπως όπως.

***Εντάξει, ο μπαμπάς σου δεν έχει δουλειά.

***Η μαμά σου άρρωστη, κλινήρης, δεν έχει να αγοράσει τα φάρμακά της. 

***Ούτε μπορεί να πάει στο νοσοκομείο, γιατί είναι ανασφάλιστη.

*** Ομως, Γιαννάκη, σ' αυτή τη ζωή δεν μπορείς να τα 'χεις όλα.

***Πιες λοιπόν το γάλα σου να πάρεις δυνάμεις, να σηκωθείς, να πας στο σχολείο αύριο.

***Και μη διαμαρτύρεσαι γιατί το παντελόνι σου έχει φθαρεί και ο μπαμπάς, άνεργος, δεν έχει λεφτά για να σου αγοράσει άλλο.

***Μην αφήσεις, Γιαννάκη, τους κουκουέδες να σε "εκβαρβαρίσουν".

***Τώρα είναι ώρα για πολιτισμένα πράγματα. Προσγειωμένα. Μη ζητάς τον "ουρανό με τ' άστρα".

***Αυτοί που σου λένε να διαβάσεις τις εφημερίδες και να ρωτάς είναι "αιθεροβάμονες".

***Δε χρειάζεται να μάθεις τι φταίει για την πείνα σου.

***Ούτε ποια τάξη είναι αυτή που κλέβει το ψωμί από το τραπέζι σας.

***Τώρα είναι η ώρα του "ψήφιζε και μη ερεύνα".

***Και αν μάλιστα μαζί με τον μπαμπά σου, που λες ότι είναι ΣΥΡΙΖΑ, κάνετε στις επόμενες εκλογές το καθήκον σας, ε, τότε, μπορεί ο μπαμπάς να μη βρει δουλειά, εσύ Γιαννάκη να μη γίνεις αυτό που ονειρεύεσαι, αλλά, ρε μπαγάσα, στο εγγυώμαι: Ενα ποτήρι γάλα θα το έχεις κάθε πρωί!

***Αυτά είχα να σου πω, Γιαννάκη. Ο χορτάτος θείος σου Θ. Κ.

Τον χορτάτο ...θείο, τον βρήκαμε ΕΔΩ