ΤΟ ΚΟΛΥΜΠΙ ΤΩΝ ...ΘΕΩΝ (3)

         Το κολύμπι των …θεών

                           (τρίτο και τελευταίο μέρος)

«Παρακαλώ, βεβαιωθείτε πως πήρατε ό,τι χρειάζεστε απ’ τα κότερά σας κι επιβιβαστείτε στο κρουαζιερόπλοιο. Ξεκινάμε για την κρουαζιέρα τής διαβούλευσης», ακούστηκε από ένα μεγάφωνο στ’ αγγλικά. Ως φαίνεται, οι περισσότεροι μιλούσαν αγγλικά, άσχετα από ποια χώρα προερχόντουσαν. Κι όσοι δε μιλούσαν, είχαν από έναν δραγουμάνο δίπλα τους. 

Η Εμπριμέ έμεινε άναυδη! Έτρεξε και κούρνιασε στην ομπρέλα των γιαγιάδων, προσπαθώντας να καταλάβει πού διάολο είχε μπλέξει. Κι οι γιαγιάδες; Μπας και τις έφαγαν για κολατσιό αυτοί οι καρχαρίες;

Το κρουαζιερόπλοιο ξεκινά κι απότομα σταματά και κάνει πίσω. Δυο τρομοκρατημένοι ναυτικοί τρέχουν στην Εμπριμέ. Αν δεν τους ακολουθούσε αμέσως θα έβρισκαν τον μπελά τους. Θα τους έριχναν για μεσημεριανό στα ψάρια, της είπαν στ’ αγγλικά, παρακαλώντας την να πάρει η ίδια την ευθύνη που την ξέχασαν. «Μα…», προσπάθησε να τους εξηγήσει εκείνη, αλλά αυτοί δεν άκουγαν τίποτα! Σχεδόν σηκωτή την πήραν!

Πρωθυπουργοί, υπουργοί και οι παρόντες των αξιωματικών αντιπολιτεύσεων, βγήκαν σε λίγο απ’ τις καμπίνες τους φορώντας κοστούμια και γραβάτες. Κάθισαν στις καρέκλες απ’ τη μια πλευρά τής πισίνας, που δεν ήταν μπλε όπως συνηθίζεται. Ήταν χρυσαφιά. Πιο σωστά, ήταν από χρυσάφι! Η Εμπριμέ είχε θολώσει. Τα παιδιά της και η ίδια πνίγονταν στην φτώχεια, ενώ μπρος της δέσποζε μια πισίνα φτιαγμένη από μπετόν αρμέ χρυσάφι! Κοιμάμαι και βλέπω εφιάλτη, παρηγοριόταν πως θα ξυπνήσει και θα βρεθεί ανάμεσα σ’ Ανθρώπους…

Πώς να ηρεμήσει η γυναίκα; Άρχισε να περιφέρεται αμήχανα. Το ίδιο άλλωστε έκαναν και οι παρατρεχάμενοι των πολιτικών, για να δικαιολογήσουν τους παχυλούς μισθούς τους. Στην πραγματικότητα βέβαια ήταν τσιράκια τους στο συνδικαλιστικό τομέα. Άξιοι οι μισθοί τους... Δεν μάσαγαν άλλωστε τα λόγια τους. Μιλούσαν ελεύθερα μεταξύ τους και τά ’λεγαν όλα. Όλα(!) τα κατορθώματά τους! Πώς απέτρεψαν την τάδε απεργία. Πώς εκφύλισαν τη δείνα. Με ποιες κομπίνες πήραν την πλειοψηφία στο τάδε σωματείο και συνδικάτο ή τη δείνα ομοσπονδία. Επειδή όμως ήταν κι εξαιρετικά δουλοπρεπείς, ποτέ δεν ήταν αρκετή η δουλοπρέπειά τους. Οι υποκλίσεις τους ασταμάτητες, ακόμη κι ανάμεσά τους, κι ο συνεχής έλεγχος της εμφάνισής τους τραγικός. Μην και δεν είναι ξουράφι καμιά τσάκιση παντελονιού… Σημαντικός παράγοντας η αμφίεση σ’ αυτούς τούς κύκλους. Αξεσουάρ των επικοινωνιακών …τρυκ. Όταν η Εμπριμέ το συνειδητοποίησε, άδικα ανησύχησε μην την πάρουν χαμπάρι. Το φορεματάκι της ήταν κάπως αξιοπρεπές και δεν έδινε καθόλου στόχο. Κι ευτυχώς που προσφάτως είχε βάψει και το μαλλί. Το μεγαλύτερο ευτύχημα όμως, ήταν πως μιλούσε αγγλικά. Νά ’ναι καλά οι κορούλες της που την έμαθαν!  

Το τι είδαν τα ματάκια της και τι άκουσαν τ’ αυτάκια της σ’ αυτήν τη μίνι κρουαζιέρα, δε λέγεται! Κι εκείνη όμως, αποδείχτηκε θεατρίνα πρώτη! Αλλιώς, σίγουρα θα την είχαν πετάξει στα σκυλόψαρα, τα σκυλόψαρα…

Ξάφνου χτυπά ένα καμπανάκι και σηκώνονται όλοι όρθιοι. Πω-πω πώς τρέμαν τα ποδάρια τους και τρεμόπαιζαν τα χείλη τους! Κι ο ιδρώτας, ποτάμι! Σα να επρόκειτο να εμφανιστεί μπροστά τους το εκτελεστικό απόσπασμα που θα τους έστελνε στον άλλο κόσμο. Κι αυτό το ανατριχιαστικό καμπάνισμα ακούστηκε πολλές φορές. Μία για τον καθένα μεγαλοεπιχειρηματία που ερχόταν. Νταν! Ο κύριος τάδε, πρόεδρος του μονοπωλιακού ομίλου όπλων. Νταν! Η κυρία τάδε, διευθύνων σύμβουλος του μονοπωλιακού ομίλου... Νταν… Σαν πένθιμο χτύπημα καμπάνας... Η Εμπριμέ έκλεισε για λίγο τα μάτια κι ένοιωσε πως ήταν σ’ εκκλησία νεκροταφείου. Μόνο το λιβάνι έλειπε. Ποιον θα έθαβαν άραγε σ’ αυτό το κρουαζιερόπλοιο; Τους λαούς(!), άκουσε τη φωνή της και τρομοκρατήθηκε. Κοίταξε μ’ αγωνία γύρω της να βεβαιωθεί πως δεν την άκουσαν κι άλλοι. Όντως, όλοι είχαν στραμμένη την προσοχή τους στην άφιξη των …θεών.

Όταν πια τέλειωσε η ιεροτελεστία, οι πρόεδροι και οι διευθύνοντες σύμβουλοι των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων, οι τραπεζίτες και οι άλλοι μεγαλοεπιχειρηματίες, είχαν ήδη ξαπλωθεί στις πολυθρόνες στην άλλη πλευρά τής πισίνας. Μόνο που αυτοί δε φορούσαν κοστούμια και γραβάτες, αλλά τα μαγιό τους. Κάμποσοι ήταν κι εντελώς ξεβράκωτοι. Το μόνο που είχαν πάνω τους, ήταν ένα χοντρό πούρο στο στόμα. Πίσω τους δε, στέκονταν κοπελιές που τους έκαναν μασάζ στους ώμους. Εξπέρ στο μασάζ η Εμπριμέ και δεν έχασε την ευκαιρία να δικαιολογήσει την παρουσία της. Μασάζ κι αυτή, αλλά στα πόδια τους. Έπιανε τ’ ακροδάχτυλά τους και τά ’κανε ν’ αναστενάζουν από ευχαρίστηση. Έτσι, κανείς, ούτε καν απ’ το υπόλοιπο προσωπικό, δεν τόλμησε να ρωτήσει πώς και πότε προσλήφτηκε στο κρουαζιερόπλοιο.

Η κουβέντα ανάμεσα στους πολιτικούς και τους επιχειρηματίες κορυφώθηκε γρήγορα. Οι πρώτοι δέχτηκαν χωρίς ενδοιασμό κι αντίρρηση ό,τι διέταξαν οι δεύτεροι. Γι’ αυτό τούς είχαν προσλάβει άλλωστε. Για να εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους. Αυτό ξεκαθαρίστηκε απ’ την αρχή τής …διαβούλευσης. Αν τόλμαγαν λοιπόν, ας έκαναν κι αλλιώς. Θα τους απέλυαν… Σταράτα πράματα και δε μάσαγαν τα λόγια τους οι επιχειρηματίες.

Το λόγο εκ μέρους  όλων των …θεών πήρε ο διευθύνων σύμβουλος μεγάλου μονοπωλιακού ομίλου πετρελαίου και φυσικού αερίου.

«Κύριοι πρωθυπουργοί και υπουργοί. Καλά τα πήγατε ως τώρα. Μια χαρά τα καταφέρατε και με τα δάνεια που φορτώσατε το λαουτζίκο. Ώρα τώρα να πάρετε πίσω ως και τα σώβρακά τους. Αλλιώς δεν ξεπερνάμε την κρίση μας. Τι θα τα κάνουμε τα θησαυροφυλάκιά μας; Μουσεία με υπερσυσσωρευμένα κέρδη απ’ το παρελθόν; Δε βλέπετε ότι η υπερπαραγωγή εμπορευμάτων μας, μένει αδιάθετη; Πώς θα κάνουμε παραπέρα ανάπτυξη; Θέλουμε φρέσκο χρήμα. Πώς θα το εξασφαλίσουμε; Απ’ τα υπάρχοντα; Φυσικά, όχι!!! Το δρόμο τον ξέρετε κύριοι πολιτικοί των κυβερνήσεων. Φοροεπιδρομή άνευ προηγουμένου στους λαούς σας, για να μας μπουκώσετε με νέο χρήμα, αλλά και για να ξοφλήσετε αυτά που δανειστήκατε για να μας μπουκώσετε με χρήμα στο παρελθόν. Για να επιτευχθούν όμως τα σχέδιά μας, απαιτούνται και παραπέρα προνοιακές περικοπές, παραπέρα αύξηση ορίου συνταξιοδότησης, μεγαλύτερη μείωση συντάξεων, μείωση μισθών στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα κλπ., ώστε να εξασφαλίσετε για λογαριασμό μας κι άλλο ρευστό. Εμπρός! Τσακιστείτε! Μα… Τι κάνετε βρε ηλίθιοι; Γιατί πάτε να βουτήξετε στη θάλασσα; Κολυμπώντας θα πάτε να επιβάλλετε τα νέα μέτρα; Ε, κι εσείς κύριοι των αντιπολιτεύσεων… Φροντίστε για το ταχύτερο αποκοίμισμα των λαών. Κι εσείς κύριοι …συνδικαλιστές. Δεν ξοδευόμαστε άδικα να κρατάτε τα εργοδοτικά συνδικάτα στα χέρια σας. Και τώρα, περάστε στην αίθουσα συνεδριάσεων να υπογράψετε ό,τι συμφωνήσαμε. Έχουμε ετοιμάσει τα ντοκουμέντα που θα υπογράψετε. Μέσα σ’ αυτά υπάρχουν και οι λεπτομέρειες για τους επόμενους εμφύλιους πολέμους που θα πυροδοτήσουμε και τους επόμενους περιφερειακούς που θα εξαπολύσουμε, πριν πάμε σε γενικευμένο πόλεμο. Κι όπως βλέπετε, σας παρέχουμε και την ύστατη διευκόλυνση. Το φασισμό! Κι εδώ, οφείλουμε να σας αποδώσουμε εύσημα, διότι χωρίς εσάς, δεν υπήρχε τρόπος διαφήμισης κι επιβολής του. Εσείς τρέφατε το πιο δηλητηριώδες φίδι μας στον κόρφο σας και το κάνατε με τρυφερότητα μάνας! Με το φασισμό μας και τον πόλεμο, κερδίζουμε χρόνο εμείς, κερδίζετε συνεπώς κι εσείς… Άρα δεν το κάνατε μόνο για μας. Μην περιμένετε λοιπόν παραπέρα αμοιβή γι’ αυτήν την επαγγελματική σας επιτυχία. Ένα "μπράβο!", σας αρκεί. Και τώρα, επιτρέψτε μας να γιορτάσουμε τη νέα συμφωνία μας με μια βουτιά στην πισίνα. Επενδύσεις… Ανάπτυξη… Χα, χα, χα!», φάνηκαν τα κάτασπρα σουβλερά δόντια των καρχαριών και η Εμπριμέ κόντεψε να λιποθυμήσει.

Ευτυχώς συγκρατήθηκε, αλλιώς θα την ανακάλυπταν και θα κατέληγε σιθρού τροφή στα ψάρια... Μια παρατρεχάμενη ενός πολιτικού όμως, κατέληξε, διότι θέλησε να δροσιστεί. Οι «θεοί» έγιναν έξαλλοι! Μα να τολμήσει να λερώσει το νερό τους με το θνητό κορμί της! Απαράδεκτο!!!

Έξω μωρή σκρόφα! Αυτή η πισίνα φτιάχτηκε για το κολύμπι των θεών! Πετάξτε την στη θάλασσα και γαζώστε την με σφαίρες! Αμέσως!

Μαθημένοι οι υπόλοιποι παρευρισκόμενοι, επιβάτες και "ράμπο" στις ορέξεις των …θεών, δεν αντέδρασαν. Μια συνηθισμένη κατάσταση ήταν… Γιατί να χαλάσουν τη ζαχαρένια τους; Μια χαρά είχε πάει η μικρή κρουαζιέρα τους και ήδη επέστρεφαν. Να, φαινόταν κιόλας η μαρίνα. Θ’ αποβιβαζόντουσαν και θα κολυμπούσαν στη θάλασσα. Τι ήθελε κι αυτή η άμυαλη να δροσιστεί στη χρυσή πισίνα; Τα μεγαλεία τής έλειπαν… Καλά να πάθει!

Η ψυχή και το φιλότιμο της Εμπριμέ όμως, πώς ν’ αντέξουν αυτήν την κτηνωδία; Και νά ’ταν μοναχά αυτό το έγκλημα; Όλη η διαδικασία πάνω σ’ αυτό το κρουαζιερόπλοιο, ένας σχεδιασμός κτηνωδιών σε βάρος των λαών ήταν. Προμελετημένα εγκλήματα για να σωθεί και να διαιωνιστεί η κερδοφορία τού μεγάλου κεφαλαίου.

Πόσα(!) πολλά πράματα έμπέδωσε μέσα σε λίγες ώρες η Εμπριμέ! Ένα δεν ...εμπέδωσε. Ότι πρέπει να κλείνει μάτια και αυτιά στις θηριωδίες τους, αν θέλει να σώσει το τομάρι της. Ότι πρέπει να γίνει συνένοχός τους ακόμη και με την ουδετερότητά της, με την ανοχή της δηλαδή, αν θέλει να σώσει το τομάρι της. Το το-μά-ρι της…

Αυτές οι πέντε συλλαβές βούιζαν δυνατά στ’ αυτιά της. Το το-μά-ρι της! 

Άρπαξε το σάκο της τάχα ότι κάτι έψαχνε να βρει. Να εξαφανίσει ήθελε βέβαια κι όχι να βρει, αφού μέσα υπήρχε η ταυτότητά της, τα δακτυλικά της αποτυπώματα, η τσατσάρα της, το DNA της… Τον κρέμασε απότομα στην πλάτη και…

«Φονιάδεεεες!», βγαίνει ασυγκράτητη η οργή απ’ τα φυλλοκάρδια της και βουτάει στη θάλασσα. Μέχρι να συνειδητοποιήσουν οι φονιάδες τι έγινε και να δώσουν εντολή να τη γεμίσουν σφαίρες, είχε εκτελέσει ήδη τρία μακροβούτια κι είχε απομακρυνθεί για τα καλά. Επιπλέον, με κάθε μακροβούτι που συνέχιζε, άλλαζε και πορεία. Έτσι οι σφαίρες ήταν αδύνατο να την πετύχουν. Στο τέλος χάθηκε εντελώς απ’ τα μάτια τους. Αλλού την έψαχναν αυτοί, κι αλλού έβγαζε εκείνη το κεφάλι της να πάρει ανάσα. Ούτε με κιάλια δεν μπορούσαν να την εντοπίσουν πια!

Φυσικά, δεν ακολούθησε την προδιαγεγραμμένη πορεία τής επιστροφής τού κρουαζιερόπλοιου στη μαρίνα. Ήταν πολύ έξυπνη γυναίκα για να κάνει τέτοια κουτουράδα. Κατευθύνθηκε αριστερά τής μαρίνας και χάθηκε μέσα στο μεγάλο πλήθος των «μυρμηγκιών». Των ανθρώπων τού μόχθου. Τα κτήνη, …οι θεοί, δε θα την έβρισκαν ποτέ! 

Στριμώχτηκε με κάτι μετανάστες κάτω απ’ την ομπρέλα τους, κι αυτοί την κοίταξαν έκπληκτοι κάνοντάς της περισσότερο χώρο να βολευτεί. Έβγαλε το φόρεμά της και το άπλωσε δίπλα της πάνω στα βοτσαλάκια μαζί με το σάκο της, να στεγνώσουν. Κι ενώ πέρασε αρκετή ώρα και στέγνωσαν αυτά, το χαμόγελο της επιτυχίας παρέμενε ακόμη καρφιτσωμένο στο πρόσωπό της. «Γριά είναι το μάτι σου!», θυμήθηκε πώς είχε κατακεραυνώσει εκείνον τον δουλέμπορα. Ε, ρε και να την έβλεπε πώς κολυμπούσε για να σωθεί απ’ την …καλή κοινωνία! Την υψηλή κοινωνία… Τους …θεούς που έχουν δικαίωμα ζωής και θανάτου πάνω στους λαούς. Τους κηφήνες, τους εκμεταλλευτές! Τους πλουτοκράτες και τα πολιτικοσυνδικαλιστικά τσιράκια τους!

Οι φοβερές και τρομερές γιαγιάδες πάντως, εκείνην τη μέρα είχαν πάει σ’ άλλη παραλία. Φοβερές και τρομερές…

ΤΕΛΟΣ

Το διήγημα είναι προσφορά τής συγγραφέως Καλής Γκέλμπεση στους ανεργοάφραγκους και κυρίως σ’ αυτούς που τρέφουν αυταπάτες… Κι εμείς, το προσφέρουμε σ’ όλους σας. Δικό σας!

Όσο για τα σημαντικότερα, σταθερά ΕΔΩ!!! Γιατί εκείνο που θα δυναμώσει εμάς και θ' αποδυναμώσει τους ...θεούς, είναι η ταξική μας συνείδηση και η οργανωμένη αντικαπιταλιστική μας πάλη!

Κάλιο λοιπόν θυσίες για ν' απαλλαγούμε από δαύτους, παρά θυσίες για να σωθούν αυτοί. Οι ...θεοί και τα πολτικοσυνδικαλιστικά τσιράκια τους.