…Απέναντί τους, χωρίς καμιά αμφιβολία,
πρέπει ν' αντιτάξουμε την υπεροχή της
«μεγάλης υπεροψίας»,
την οποία εγκωμίασε ο Γκαίτε «για εποχές
που εγκυμονούν πάντοτε τρομερές δυστυχίες».
Υπεροψία; Ναι.
Δεν πρόκειται φυσικά για επαναστατική
πράξη,
αλλά για μια στάση,
μια ανάσα.
Ορίστε κι ολίγα παραδείγματα:
Υπεροψία του
μισθωτού απέναντι στον εργοδότη του,
που τον ταπεινώνει κι ας του χρωστάει τη
ζωή του,
υπεροψία απέναντι σε
όλους όσοι συμβάλλουν στην παράταση της δοκιμασίας μας,
υπεροψία στους πάσης
φύσεως μικροαστούς που μας βρωμίζουν,
σε κάθε Αριστερό που
μ' ένα τσουβάλι λεφτά πουλάει αριστερισμό από τα έδρανα της Βουλής,
σε όλους όσοι εκ του
ασφαλούς προσποιούνται ότι κάνουν χοντρό αντιμνημονιακό παιχνίδι.
(ΚΛΕΨΑΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΕΔΩ. ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΝΑ ΠΑΡΕΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου