Τούτες οι παγωμένες
βραδιές, περπατάνε με πολύ αργό ρυθμό για την φτωχολογιά.
Κι αν δεν υπάρχει
θέρμανση στο φωτχόσπιτο… Ε, τότε μακραίνει το πέρασμά τους σαν την ουρά τής
ανεργίας. Γίνονται ατέλειωτες κι εξόχως βασανιστικές.
Αποδεδειγμένα όμως, κάθε
πόνος, κάθε βάσανο, καθετί τέλος πάντων που μας ταλανίζει, χάνει την έντασή του
όταν το μυαλό απασχοληθεί-δοθεί σε οτιδήποτε ανεβάζει το μπόι του ανθρώπου
ψηλότερα απ’ τον ίσκιο του. Το ανεβάζει στο μπόι των ονείρων.
Και το μπόι των ονείρων μάς
βγάζει απ’ το μικρόκοσμό μας.
Και τότε… Τότε κάνουμε
κτήμα μας το αυτονόητο, που άλλο δεν είναι απ’ το ότι ο πόνος, τα βάσανα, ό,τι
τελοσπάντων λιανίζει καθέναν μας, δεν είναι αυστηρά προσωπικό εκάστου ημών.
Αποτελεί κοινό παρονομαστή για την πλειοψηφία τού λαού, έστω και με
διακυμάνσεις για κάθε διαφορετικό θέμα.
Προκειμένου λοιπόν συνάδελφε
Ανεργοάφραγκε να παραδίνεσαι σε χαζοεκπομπές τής τηλεόρασης για να ψευτοπεράσει
η βραδιά ή να «ξεχαστείς» για να ’λαφρύνουν έστω ψεύτικα τα προβλήματα,
ας επιλέξεις να τις περνάς
βλέποντας-ακούγοντας άκρως σημαντικά πράματα, τα οποία στη συνέχεια
προσφέρονται για δυναμικές συζητήσεις.
Συζητήσεις που «ζεσταίνουν»
αληθινά την ψυχή κι όχι ψεύτικα, αλαφρώνοντας το νου απ’ τα προβλήματα, καθώς
διαπιστώνεις ότι μπορείς να τα μοιραστείς με άλλους και να μην τα σηκώνεις
μονάχος στην πλάτη με κίνδυνο να σε λυγίσουν…
Δες λοιπόν, για παράδειγμα,
κάποιες λίγες προτάσεις, απ’ τις πολλές κι ενδιαφέρουσες που υπάρχουν.
ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΕΔΩ
ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΕΔΩ
ΤΡΙΤΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΕΔΩ
Καλή Γκέλμπεση - συγγραφέας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου