ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΚΑΠΙΤΑΛΙΟΥΣ ΦΡΑΞΙΟΝΙΞ

Ο Φραξιονίξ μπαίνει φουριόζος στο εργοστάσιό του, που με την τελευταία ανακαίνιση έμοιαζε υπερσύχρονο απ’ έξω. Πώς λέμε, έξω κούκλα και μέσα πανούκλα;

Ε, ακριβώς έτσι, διότι εσωτερικά διατηρούσε την πεπαλαιωμένη και βρωμερή μορφή του.

Κάποια σχετικά πιο καινούρια μηχανήματα είχε προσθέσει μόνο, στις θέσεις παλιών που είχαν παραδώσει το πνεύμα…

Κι από πρώτες ύλες; Σκέτη καταστροφή! Πάντα τα ίδια παλιά υλικά χρησιμοποιούσε, θέλοντας και μη.

Δεν υπήρχαν καινούρια, μήτε επρόκειτο να υπάρξουν. Μ’ αυτά τα παλιά πάλευε λοιπόν, παρουσιάζοντάς τα σαν καινούρια.

Η «γεύση» όμως, η ποιότητα των προϊόντων του, βρώμαγε μούχλα. Πώς να πουλήσει;

Τά ’βγαζε στο παζάρι, τα πλασάριζε και τα διαφήμιζε διαθέτοντας κάθε φορά ένα σωρό λεφτά, μα στο τέλος τα τρώγαν τα σκονισμένα ράφια τής ίδιας βρώμικης αποθήκης του, ώσπου να πεταχτούν γι’ άλλη μια φορά στα σκουπίδια…

-Λαζοπουλίξ και Σταυροπουλίξ! Τσακιστείτε γομάρια μη σας απολύσω!, καλεί ο Φραξιονίξ δυο απ’ τους αξιότερους μπιστικούς του, ουρλιάζοντας.

Αυτοί πετάγονται έντρομοι απ’ τις πολυθρόνες τους, μα τα πόδια τους παραμένουν βιδωμένα στο πάτωμα.

-Άιντε ρε Λαζοπουλίξ. Προχώρει επιτέλους.

-Για μαλάκα μ’ έχεις ρε; Ορίστε, προχώρα εσύ πρώτος, αερίζει το παντελόνι του από πίσω, γιατί οι πορδοεκπομπές του βρωμούσαν απαίσια.

-Μα πρώτα το όνομά σου φώναξε ο Φραξιονίξ. Γιατί να σου πάρω τη σειρά; Ντροπή!, συνεχίζει να πηγαινοφέρνει αριστεροδέξια στ’ ακροδάχτυλά του, την άχρηστη σκουριασμένη πένα του ο Σταυροπουλίξ.

-Πες ότι φοβάσαι μη φας πρώτος σφαλιάρες απ’ τον Φραξιονίξ…

-Τι πρώτος, τι δεύτερος; Απούλητα πάλι τα εμπορεύματα… Δε γλιτώνουμε.

            Ο Φραξιονίξ που τούς βλέπει και τους ακούει από κρυφή κάμερα, αρχίζει να πετάει κεραυνούς.

-Ρεμάλια! Γομάρια! Χρυσοπληρωμένους σάς έχω ρε, και με γράφετε; Κι εκτός από εσάς, ξέρετε ρε πόσους ακόμη σαν και εσάς πληρώνω;;; Προβοκάτορες, εφημερίδες, τηλεοράσεις, δημοσιογράφους, τηλεαστέρες, σάιτ, μπλογκς, συνδικαλιστάδες και καθηγητάδες των μαθητών γδαρτάδες. Τσακιστείτε είπα! Παρουσιαστείτε!

-Λαλάκης Λαζοπουλίξ, μεθ’ μονίμων πορδοεκπομπών σιχαμερών και βρωμερών!

-Σταλαθάκης Σταυροπουλίξ, μετά μονίμου ανικάνου πένας και γραφής!

-Σκάστεεεε! Ανίκανοι! Τίποτα δεν καταφέρατε ρε! Ορίστε! Ξεστραβωθείτε να δείτε μόνοι σας τα καζάντια σας! Τι κοιτάτε αριστεροδέξια ρε όρνια. Να, εκεί, ακριβώς απέναντι από εμάς! Το βλέπετε;;; Το 19^ο πάτωμα συνεχίζει να χτίζεται σταθερά! Θα μας κλείσει ρε! Ανθρώπου μάτι δε θα μας βλέπει!

(Όποιος επιθυμεί μπορεί να προσθέσει τη δική του κατακλείδα στο κείμενο. Να βάλει τη δική του πινελιά. Σίγουρα στο τέλος θα προκύψει ένα υπέροχο συλλογικό αποτέλεσμα. Από ΕΔΩ και από ΕΔΩ μπορείτε να εμπνευστείτε, κυριολεκτικά!!! Α, μην ξεχάσω να σας διαβεβαιώσω ότι κάθε ομοιότης με πρόσωπα και πράγματα, είναι ...συμπτωματική, ή τυπογραφικό λάθος...)

ΚΑΛΗ ΓΚΕΛΜΠΕΣΗ

Συγγραφέας, ποιήτρια, μέλος τής ΕΕΛ.