Έτσι
είναι φίλε Ανεργοάφραγκε.
Το να
γκρινιάζεις ολημερίς και να μου ζαλίζεις το κεφάλι,
αλλά ν’
αφήνεις άθικτο, στη θέση του,
ό,τι
σε κατάντησε ανεργοάφραγκο,
σημαίνει
πως το μόνο που δεν αντέχεις είναι ο εαυτός σου.
…Και δεν τον αντέχεις,
επειδή σ’ έχουν παραμυθιάσει ότι δεν μπορείς ν’ απαλλαγείς απ’ αυτό που σε κατάντησε
ανεργοάφραγκο.
Καταλαβαίνεις λοιπόν πώς φέρεσαι;;;
Σαν
τον «κερατά» και την «κερατού»,
που
βρίσκουν …καταφύγιο στην γκρίνια,
ανεχόμενοι
το «κέρατο» και δη το επαναλαμβανόμενο,
για
φοβούνται ν’ αναμετρηθούν με την αλήθεια,
μην
τυχόν και διαλυθεί ο διαλυμένος γάμος τους…
ΚΑΝΕ ΜΙΑ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΕΔΩ, ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΠΩΣ ΕΙΜΑΣΤΕ
ΠΟΛΛΟΙ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ, ΠΟΥ ΣΕ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΔΙΠΛΑ ΜΑΣ!!!
Μ’
άλλα λόγια φίλε Ανεργοάφραγκε:
Ή ΘΑ
ΥΠΟΤΑΧΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΘΑ ΤΑ ΣΑΡΩΣΟΥΝ ΟΛΑ, Ή ΘΑ ΤΟΥΣ ΠΑΡΟΥΜΕ ΣΤΟ ΚΥΝΗΓΙ!!!
Βλέπεις εσύ καμιά άλλη λύση;;;
ΓΙΑ ΚΑΝΕ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΙ ΜΙΑ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΕΔΩ, ΝΑ
ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ.
Κι επειδή τίποτα δεν είναι στάσιμο,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου