Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2015

…ΚΑΜΜΕΝΑ ΣΧΕΔΙΑ ΣΥΡΙΖΑ

Αποτέλεσμα εικόνας για δεν θα περασει ο φασισμος
...Ή αλλιώς «Οι κυβερνήσεις πέφτουνε, αλλά τα …σχέδια μένουν».
Κι όπως πολλές φορές έχει διαπιστωθεί-διατυπωθεί τους τελευταίους δώδεκα μήνες, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑνέλ τολμά ό,τι και όσα δεν τολμούσαν να προχωρήσουν οι προηγούμενες κυβερνήσεις.
Κορυφώνει δηλαδή τη βρωμοδουλειά σε βάρος τού λαού, άρα σε βάρος τής πατρίδας μας.

Κι αυτή η τόλμη της βασίζεται στα δυο ποδάρια της.
Στο …αριστερό (ΣΥΡΙΖΑ) και στο …δεξί (ανέλ).
Κι επειδή σ’ εκλογικά ποσοστά το …αριστερό της ποδάρι είναι αρκετά μακρύτερο απ’ το δεξί, το φυσιολογικό θα ήταν να κουτσαίνει καθώς περπατά…

Αυτό όμως ουδόλως συμβαίνει. Αντίθετα, κάνει βάδην σαν στρατιώτης σε …παρέλαση. Εν-δυο, εν-δυο, εν-δυο… με απόλυτη ακρίβεια και απόλυτο συνδυασμό ποδιών αλλά και χεριών…
Θαύμα; Μαεστρία; Ταχυδακτυλουργία; Οφθαλμαπάτη; Τέχνασμα;
Τίποτα απ’ αυτά.
Αποτέλεσμα εικόνας για συριζανέλ σκίτσα 
Απλά, κάτω απ’ το …αριστερό πέλμα της (ΣΥΡΙΖΑ), συγκεντρώνονται λαϊκές συνειδήσεις αριστερής …κοπής, ήτοι μυημένες απ’ την πασοκοεποχή στην αντιδεξιά φιλολογία, η οποία ουδέποτε αμφισβήτησε τον καπιταλισμό ως μονόδρομο. Μόνο τους …δεξιούς πολιτικούς εκπρόσωπους του καπιταλισμού απέρριπταν-απορρίπτουν.
Παράλληλα, κάτω απ’ το …δεξιό πέλμα της (ανέλ), συγκεντρώνονται λαϊκές συνειδήσεις δεξιάς …κοπής, ήτοι εκείνοι που δεν αμφισβητούν τον καπιταλισμό ως μονόδρομο και που ούτε τους …δεξιούς πολιτικούς εκπρόσωπους του καπιταλισμού απέρριπταν-απορρίπτουν.

Το κοινό ποιοτικό χαρακτηριστικό αυτών των δύο διαφορετικών ποσοτικών εκφράσεων (η αποδοχή τού καπιταλισμού ως μονόδρομος), εκφράζεται και πέρα απ’ τα ξεχωριστά εκλογικά ποσοστά των ΣΥΡΙΖΑ και ανέλ, με αποτέλεσμα έξω απ’ την κάλπη να ισοσκελίζονται…
Κι αυτό η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑνέλ το γνωρίζει. Το είχε μελετήσει πολύ πριν το Γενάρη τού 2015.

Πώς ισοσκελίζονται; Απλά είναι τα πράματα.
Η κυρίαρχη ιδεολογία σ’ ένα καπιταλιστικό κράτος, είναι ο καπιταλισμός… Επιβάλλεται στο λαό με χίλιους μύριους …μηχανισμούς, που όμως δεν του επιτρέπουν να καταλάβει πως είναι επιβολή και όχι δική του άποψη-απόφαση, μα αυτό είναι θέμα άλλης συζήτησης. Το μόνο που μπορεί να προστεθεί εδώ, είναι ότι ευτυχώς(!!!), πάντα υπάρχουν εκείνοι που αποκτούν γερά κρατήματα ενάντια στην επιβαλλόμενη καταστροφική για το λαό καπιταλιστική ιδεολογία. Πρόκειται γι’ αυτούς που εξελίσσονται σε κομμουνιστές και στην προκείμενη –μια και η αναφορά γίνεται για την Ελλάδα, πρόκειται για τους κουκουέδες.

Σ’ αυτόν τον ισοσκελισμό λοιπόν εκτός κάλπης, συμβάλλει όλο το εκλογικό σώμα πλην των κουκουέδων. 
Με τον καπιταλιστικό μονόδρομο δηλαδή, που είναι το κοινό ποιοτικό στοιχείο των ΣΥΡΙΖΑ-ανέλ ψηφοφόρων, συμφωνούν και οι ψηφοφόροι των άλλων κομμάτων, μη εξαιρουμένων αυτών που κάνουν αποχή, αφού και αυτή ανενόχλητο αφήνει τον καπιταλισμό. 
Κι ως γνωστό, ιδεολογικά η ανέλ έξω απ’ την κάλπη, συγκεντρώνει πολλούς περισσότερους μη ψηφοφόρους απ’ τους μη ψηφοφόρους τού ΣΥΡΙΖΑ (νδ, πασοκ, ένωση κεντρώων, ποτάμι, φασιστική χρυσή αυγή), χωρίς αυτό να σημαίνει πως αυτοί δεν βολτάρουν ή δεν θα βολτάρουν και κατά ΣΥΡΙΖΑ μεριά.

Κάπως έτσι επομένως, η ανέλ σ’ επίπεδο μη ψηφοφόρων της, ισοβαθμεί με τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, και η διαφορά των εκλογικών ποδαριών τής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑνέλ δεν της επιφέρει …αναπηρία ώστε να …κουτσαίνει.

Κάπως έτσι δηλαδή η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑνέλ προχωρά ακάθεκτη και χωρίς εμπόδια (ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ) στην ολοκλήρωση της βρωμοδουλειάς σε βάρος τού λαού –άρα της πατρίδας μας, που ξεκίνησαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις.
(Ο φόβος που σπέρνει με κάλπικα διλήμματα, τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα, το διαίρει και βασίλευε που προωθεί ανάμεσα στα διάφορα τμήματα της μεγάλης λαϊκής οικογένειας, ευρώ ή δραχμή και διάφορα άλλα τέτοια -του κώλου τα εννιάμερα όπως λέει κι ο λαός, στο ίδιο πλαίσιο ποντάρονται απ’ την κυβέρνηση. Στην κυριαρχία τής κυρίαρχης ιδεολογίας…).
 
ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΟΜΩΣ, ΜΟΝΟ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ…
Ένα παρόν εκ προοιμίου καταδικασμένο να μην έχει μέλλον, γιατί τούτη η καπιταλιστική κρίση που το «παρόν» της κρατά αρκετά χρόνια ήδη, δεν έχει μέλλον. Στο χρονικό σημείο που εμφανίστηκε μένει και βαθαίνει…
Και βαθαίνει επικίνδυνα… Επικίνδυνα σε βαθμό που είτε με γενικευμένο πόλεμο είτε με «επιλεκτική» εξαπόλυση πολέμων σε ορισμένες χώρες, εκείνο που έχει να προσφέρει ο καπιταλισμός και(!) στην Ελλάδα, είναι μαύρη φτώχεια…
Κι η μαύρη φτώχεια για να επιβληθεί, συνοδεύεται από …μαύρη κρατική καταστολή. Φασισμός…
Αποτέλεσμα εικόνας για φασισμός εκτελέσεις φωτό 
Νωπές όμως ακόμη οι μνήμες, οι ιστορικές μνήμες, κι ο λαός μας –έστω κι αν στην πλειοψηφία του είναι εγκλωβισμένος στην κυρίαρχη ιδεολογία, την καπιταλιστική, στη συντριπτικά συντριπτική πλειοψηφία του έχει μια πεποίθηση-απόφαση δυνατή: ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ!!!
Έχει όμως κι ένα αδύναμο σημείο: Τις πολύ νεότερες γενιές. Τα παιδιά. Τα μικρά παιδιά, που ακόμη δεν έχουν προλάβει να νταραβεριστούν με την ιστορία… Γιατί ακόμη κι αν τη σερβίρισαν στο σχολειό και απ’ την τηλεόραση παραχαραγμένη, βιασμένη, κακοποιημένη, αναποδογυρισμένη στους σημερινούς εικοσάρηδες-τριαντάρηδες-σαραντάρηδες, υπήρχαν οι γονείς τους, οι άλλοι οικείοι τους και το ευρύτερο περιβάλλον τους, που σε ικανό βαθμό έβαζαν τα πράγματα στη θέση τους ιστορικά.

Άρα, στη δοσμένη αντιφασιστική λαϊκή συνείδηση ενηλίκων, ΔΕΝ ΠΕΡΝΑ Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ. Κι αφού δεν περνά, είναι πολιτικά ασύμφορο να τον περάσουν ωμά.
Σεβόμενοι την ανάγκη τού πολιτικού συστήματος να εξασφαλίσει το υπάρχον πολιτικό προσωπικό του από πλήρη αφανισμό και μάλιστα σε περίοδο που δεν προλαβαίνουν να ετοιμαστούν …αντικαταστάτες το ίδιο ικανοί στην …ύπνωση του λαού, μια επιλογή έχουν: Κατασκευή υπαρκτού λαϊκού ερείσματος του φασισμού, ώστε όχι μόνο να γίνει με …χειροκροτήματα δεκτός απ’ τα ίδια τα θύματα, αλλά να …έρθει κι ως προσκεκλημένος τους… Να βάλει δηλαδή ο λαός τα χέρια του να βγάλει τα μάτια του…

Τούτη η επιδίωξη όμως χρειάζεται μια φάκα, που να συνοδεύεται με το πλέον γευστικό-μοσχομυριστό …τυράκι για τα δεδομένα τής εποχής…

Και πιο είναι το δεδομένο των(!) δεδομένων;;; Η ανεργία που καλπάζει σα χάρος και που εντείνει τον καλπασμό της ανεμπόδιστη…

Άρα το τυράκι= μόνιμη και σταθερή δουλειά.

Πού;;;
ΣΤΟΝ ΣΤΡΑΤΟ…
Πώς;;;
Με φοίτηση σε ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ …ΛΥΚΕΙΟ.

Τρομοκρατημένοι οι γονείς απ’ τη μακροχρόνια ανεργία που τους λιανίζει και την φτώχεια που πλέον πέρασε τα όρια τής εξαθλίωσης.
Τρομοκρατημένα τα παιδιά απ’ την οικονομική εξαθλίωση που βιώνουν στα σπίτια τους και την χωρίς τέλος ουρά τής ανεργίας που τα περιμένουν.
Τι θα επιλέξουν ως σανίδα σωτηρίας, σύμφωνα πάντα με τις ορέξεις ΣΥΡΙΖΑνέλ;;;
Θηλιά στο λαιμό τους…
 
Μ' άλλα λόγια, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑνέλ σκέπτεται ως εξής: 
Τι θα φάει ο πεινασμένος όταν δεν βρίσκει τίποτα μα τίποτα(!) που θα τον σώσει    από βέβαιο θάνατο λόγω ασιτίας;;; ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΣΑΠΙΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΤΩΝ ΧΟΡΤΑΤΩΝ. Σκουλήκια…
Ναι, τις λαϊκές συνειδήσεις τής επόμενης-μεθεπόμενης γενιάς ενηλίκων, επιχειρούν να σκουληκιάσουν προκαταβολικά και την τροχιοδεικτική βολή για «έλεγχο» της λαϊκής συναίνεσης επ’ αυτού, την έριξε ο Καμμένος… Κι ας καμώνονται οι του ΣΥΡΙΖΑ πως δεν ξέρουν τίποτα για το φόνο…

Στόχος τους τα σημερινά φτωχόπαιδα στην πιο κρίσιμη περίοδο της εφηβικής τους ηλικίας. Στην ηλικία των 15-18 ετών, που διαμορφώνουν τους βασικούς πυλώνες τής συνείδησής τους, θέλουν να τα εκπαιδεύσουν να «τρώνε» μόνο «σκουλήκια»…
Να στρατιωτικοποιήσουν τη συνείδησή τους, καθιστώντας την κτηνώδη, κομμένη και ραμμένη στην υπεράσπιση των -εν κινδύνω απ’ τον εχθρό λαό, καπιταλιστικών κερδών…
Αποτέλεσμα εικόνας για φασισμος σκιτσα 
Και πότε όντως κινδυνεύει ο καπιταλισμός απ’ το λαό;
Όταν οι επάνω δεν μπορούν να τον κυβερνούν όπως πριν και οι κάτω δεν αντέχουν να ζουν άλλο μες στην εξαθλίωση… Όταν δηλαδή ο λαός αποφασίσει ν’ ανατρέψει τον καπιταλισμό. Την καπιταλιστική βαρβαρότητα…

Κι είναι με μαθηματική ακρίβεια βέβαιο, ότι πλησιάζει ο καιρός που οι επάνω δεν θα μπορούν και οι κάτω δεν θα θέλουν…

Κι αυτό δεν θα συμβεί μόνο στην Ελλάδα, αφού η καπιταλιστική κρίση δεν περιορίζεται εδώ, μα απλώνεται-γενικεύεται απ’ άκρη σ’ άκρη στον πλανήτη και βαθαίνει, σέρνοντας τον πόλεμο ως ύαινα να κατασπαράξει ό,τι απέμεινε απ’ τις ζωές των λαών… Κι αυτό που θά ‘χει απομείνει στους λαούς απ’ την καπιταλιστική κρίση, είναι μόνο η ζωή τους. Τίποτ’ άλλο! Ούτε κεραμίδι για το κεφάλι τής φτωχής φαμίλιας, ούτε δικαιώματα, ούτε μόρφωση, ούτε υγεία, ούτε… Όλα θα τα έχει καταπιεί το μεγάλο κεφάλαιο για ν’ αντέξει την κρίση του και το τελευταίο απάγκιο του για να σωθεί, είναι η σιδερένια φτέρνα του…

Η σιδερένια φτέρνα όμως, χρειάζεται εκτελεστές…
Χρειάζεται πολλές εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπινο δυναμικό, που απαιτείται να είναι πέρα για πέρα αποκτηνωμένο…
 Αποτέλεσμα εικόνας για φασισμός εκτελέσεις φωτό
Τόσο αποκτηνωμένο, που σαν φτάσει η ώρα που οι πάνω δεν θα μπορούν και οι κάτω δεν θα θέλουν, αυτά τα κατασκευασμένα ανθρωποειδή κτήνη, να κατασπαράξουν ως και τα ίδια τ’ αδέλφια τους, τους γονείς τους, τους παππούδες τους…

Χρειάζονται δηλαδή κοινούς φονιάδες. Εγκληματίες!
Τώρα, δικαίως θα πει κάποιος, μα έχουν τέτοιους. Είναι οι ναζίδες, οι ΧΡΥΣΑΥΓΗΤΕΣ.
ΦΑΣΙΣΤΟΝΑΖΙΔΕΣ
Σωστά. Μόνο που η σιδερένια φτέρνα έχει ανάγκη από πολλαπλάσιους «χρυσαυγήτες». Πού θα τους βρει, αφού δεν υπάρχουν; Απλά, θα τους «κατασκευάσει» μέσα στα ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ ΛΥΚΕΙΑ…

   ...Μόνο που αν συνεχίσω την ανάλυση, κι επιπλέον προχωρήσω και στην εξίσου ...βρωμερά ...ύποπτη υποχρεωτική στράτευση γυναικών, σίγουρα θα γράψω ολόκληρο τόμο, γιατί το θέμα έχει πολύ «ζουμί»… Δηλητηριώδες ζουμί...
    Επειδή όμως δεν υποτιμώ στο ελάχιστο τη λαϊκή νοημοσύνη –κι αναφέρομαι στο τεράστιο «καθαρό» τμήμα τού λαού, είμαι πεισμένη πως τόσο αυτά που ανέφερα όσα κι αυτά που λόγω χώρου δεν αναφέρω, είναι ήδη κτήμα του. 

Ο λαός τα ξέρει όλ' αυτά, τα κατανοεί και ήδη τα επεξεργάζεται παραπέρα, αποφασισμένος ή μισοαποφασισμένος προς το παρόν, να μην επιτρέψει να του καταντήσουν τα φρεσκοβλαστάρια του ναζιστικά κτήνη… 
Να μην επιτρέψει την ίδρυση-λειτουργία ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ ΛΥΚΕΙΩΝ… Πιο σωστά, ΝΑΖΙΣΤΙΚΩΝ ΛΥΚΕΙΩΝ, γιατί στον καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό μόνο τέτοια μπορούν να είναι, και είναι...
(Αλήθεια, ο φασίστας Μεταξάς, παρόμοιου τύπου λύκεια δεν είχε επιβάλλει;;;)

Καλή Γκέλμπεση – συγγραφέας

(Υπογράφω το κείμενό μου, για να μη δώσω την εντύπωση ότι φοβάμαι πιθανό τίμημα που θα πληρώσω απ’ τους ΣΥΡΙΖΑνέλ και χρυσαυγήτες, που μπορεί να θεωρούν ότι θίγονται απ’ τη δημόσια τοποθέτησή μου απέναντι στα δημόσια πεπραγμένα τους. Άλλωστε, δεν έχω και τίποτα να χάσω, ειμί μόνον τις αλυσίδες μου, κι είμαι έτοιμη ακόμη και να πεθάνω προκειμένου να ζήσω αυτήν την υπέροχα υπέροχη στιγμή που θα τις χάσω!)


Εύχομαι καλή αγωνιστική χρονιά με υγεία και αντάξιά μας συνθήματα-αιτήματα για το σήμερα, 
συνδυασμένα ανυπερθέτως(!!!) με την ανάγκη για το άνοιγμα του μοναδικού δρόμου που μας συμφέρει να βαδίσουμε,
ώστε να φτάσουμε στα σίγουρα και το συντομότερο δυνατό εκεί, που 
Η ΣΙΔΕΡΕΝΙΑ ΦΤΕΡΝΑ ΛΙΩΝΕΙ ΣΤΟ ΦΟΥΝΤΩΜΕΝΟ ΚΑΜΙΝΙ ΤΗΣ ΤΑΞΙΚΗΣ ΠΑΛΗΣ!!!

Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2015

Τ' ΑΚΟΥΣ ΣΥΡΙΖΑ; ΟΙ ...ΠΑΠΑΤΖΗΔΕΣ ΕΧΟΥΝ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΣΥΝΤΟΜΗΣ ΛΗΞΗΣ...

Θελέστα και Παθέστα…

Εγώ και η φιλενάδα μου, εκτός από γειτόνισσες ήμασταν και συναδέλφισσες στο ίδιο εργοστάσιο. Μαζί κινούσαμε για δουλειά, μαζί επιστρέφαμε. Παρέα πηγαίναμε βόλτα, παρέα κλεινόμασταν και λέγαμε τα δικά μας στο σπίτι τής μιας ή της άλλης. Κυριολεκτικά, «αυτοκόλλητες». Αυτό δε σημαίνει πως δεν υπήρχαν διαφορές ανάμεσά μας. Ποια η σημαντικότερη; Εκείνη ήταν δυναμικότατη κι εγώ εξαιρετικά χαμηλών τόνων. Το αποτέλεσμα; Πέρναγε πάντα το δικό της. Πιο σωστά, υποχωρούσα πάντα εγώ. Όχι για να μη χαλάσει η φιλία μας, αλλά επειδή μ’ έπειθε με το δυναμισμό και τους πανέξυπνους χειρισμούς της.
Εδώ που τα λέμε δεν ήταν και τόσο δύσκολο να το επιτύχει. Είχε ένα ταπεραμέντο που σάρωνε και την τελευταία ικμάδα αυτοπεποίθησής μου. Ακόμη κι αν πίστευα ακράδαντα κάτι, ούτε να το εκφράσω δεν κατάφερνα μπρος στη δική της άρνηση. Στο φινάλε το απαρνιόμουν κι εγώ... Τόσο ψηλά την είχα τοποθετήσει στη συνείδησή μου. Ένας ακόμη λόγος που τη θαύμαζα, ήταν ο αέρας της μέσα στο εργοστάσιο. Συνάδελφος(!), δεν της ξέφευγε! Φοβερό και τρομερό το επικοινωνιακό της ταλέντο! Κι ο μεγαλύτερος πολιτικάντης, κουνούπι έμοιαζε μπροστά της. Γι’ αυτό άλλωστε την εμπιστευόντουσαν άπαντες και της λέγαν ως και τα παράπονά τους. Κι εκείνη, καθάριζε στο άψε-σβήσε με τους προϊστάμενους, που κι αυτοί την υπολόγιζαν σαν όμοιά τους. Μόνο μια εργάτρια δεν την εμπιστευόταν, με όλη τη σημασία τής λέξης. Η κυρα-Κλάρα. Απ’ την πρώτη μέρα που πιάσαμε δουλειά εκεί, την πήρε με κακό μάτι και δεν τό ’κρυβε. «Μαυρογιαλούρο» την ανέβαζε, «χαλασμένη» την κατέβαζε.
Ευτυχώς, στο τρίμηνο πάνω η κυρα-Κλάρα απολύθηκε και ησυχάσαμε απ’ την γκρίνια της. Στην ουσία όμως στενοχωρηθήκαμε όλοι οι συνάδελφοι. Πού θα ξανάβρισκε μεροκάματο πενηνταπέντε χρονών γυναίκα; Κι εκείνη που στενοχωρήθηκε περισσότερο, ήταν η κολλητή μου φιλενάδα. Κορόμηλο(!) το δάκρυ, μόλις το έμαθε. Ένα πακέτο χαρτομάντιλα κατανάλωσε!

Κι όμως, αυτή, η καλή κατά τ’ άλλα αδελφική μου φίλη, με πήρε πολλές φορές στο λαιμό της. Κυρίως(!) με την ανυπομονησία της…
Για παράδειγμα, περιμένουμε το λεωφορείο που όντως έχει καθυστερήσει. Με πείθει να πάρουμε ταξί, διότι κατά την …απαζάρευτη άποψή της, θ’ αργήσει πάρα πολύ. «Τη Δευτέρα παρουσία θά ’ρθει…», μουρμουράει αγανακτισμένη και με τραβά στην πιάτσα, εκεί παραδίπλα. Ώσπου να μπούμε στο ταξί και να ξεκινήσει ο οδηγός, φτάνει το λεωφορείο. Φορτώνει τους επιβάτες και φεύγει… Δέκα ευρώ πληρώσαμε. Πέντε η καθεμιά. Κι εγώ τά ’κλαιγα, για δε μου περίσσευαν. Εκείνη, όχι. 
Άλλο παράδειγμα: Σε πέντε μέρες ήταν τα γενέθλια ενός φίλου. Αποφασίσαμε να του δωρίσουμε κάτι συγκεκριμένο για το γραφείο του. Το είχαμε σταμπάρει στη βιτρίνα τού γειτονικού μικρομάγαζου. Κόστιζε μόνο δώδεκα ευρώ. Δυστυχώς, όταν πήγαμε να το πάρουμε είχε ήδη πουληθεί. «Υπάρχουν άλλα τρία στο πατάρι. Δεν ξέρω πού ακριβώς. Η γυναίκα μου ασχολείται με την αποθήκη. Στο φαρμακείο πήγε. Δε θ’ αργήσει», μας προσφέρει ευγενικά δυο καρέκλες ο μαγαζάτορας. «Ούτε τη Δευτέρα παρουσία δε θά ’ρθει αυτή», μουρμουράει σε τρία λεπτά η φίλη μου και με τραβά να πάμε στο πολυκατάστημα, στο κέντρο τής πόλης.
Το αγοράσαμε στη διπλάσια τιμή! Βάλαμε δώδεκα ευρώ η καθεμιά. Κι εγώ τά ’κλαιγα για δε μου περισσεύανε. Εκείνη, όχι. Ήταν υπεράνω χρημάτων! 
Εκεί που δίναμε ρέστα δε, ήταν σε κάθε εκλογική αναμέτρηση. «Είναι βλακεία βρε πουλάκι μου να ψηφίζουμε μπλε, πράσινα, ροζ και μαύρα κόμματα, όπως ο εργοστασιάρχης και τα καλοπληρωμένα τσιράκια του. Άλλη η οικονομική τάξη η δική τους και άλλη η δική μας», επέμενα εγώ, αφού ήμασταν εργάτριες. «Βλακείες λες. Όλοι μπορούμε να ζούμε και(!) καλά και(!) αδελφωμένα. Λεφτά υπάρχουν!», μ’ αποστόμωνε βομβαρδίζοντάς με, μ’ επιχειρήματα, …απαζάρευτα κατά την άποψή της. α) Άλλαξαν πρόσωπα στα ψηφοδέλτια. Βάλανε νέους, ωραίους και αμόλυντους ανθρώπους. β) Αν δεν ψηφίσουμε αυτούς, θα βγουν οι άλλοι που είναι χειρότεροι. γ) Αυτοί θα χρηματοδοτήσουν το εργοστάσιο που δουλεύουμε και δε θα μείνουμε άνεργες. δ) Αυτό που χρειαζόμαστε είναι άμεσες λύσεις. Θα γίνει παράκληση στους μεγαλοκεφαλαιούχους να δανείσουν τη χώρα λεφτά. Πατριώτες είναι και θα το κάνουν! ε) Το κόμμα που υποστηρίζεις εσύ τα παραπέμπει όλα στη Δευτέρα παρουσία. Και η Δευτέρα παρουσία δε θα έρθει ποτέ! Κλπ., κλπ., κλπ…
Ούτε να σκεφτώ δεν προλάβαινα! Κανένα περιθώριο δε μου άφηνε. Κι εγώ, άφηνα τα θέλω μου, τις σκέψεις και τις ιδέες μου, στο περιθώριο… Α, και μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση, έμπαινα στο κλαμπ των κοψοχέρηδων. «Να μου κοπεί το χέρι αν τους ξαναψηφίσω!», ορκιζόμουν κάθε φορά. Μα σε κάθε επόμενη φορά, εκείνη μ’ έπειθε να ξαναπατώ τον όρκο μου. Τόσο(!) άβουλη αποδεικνυόμουν μπρος στη δική της βούληση. 

Κάπως έτσι, άλλοτε για απλά πράματα κι άλλοτε για πιο σύνθετα, αυτοπαγιδευόμασταν μονίμως. Τα περισσότερα στραπάτσα μας δε, ήταν οικονομικής φύσης. Το περίεργο όμως ήταν, πως ενώ εγώ έκλαιγα για τα χαμένα λεφτουδάκια μου, εκείνη έδειχνε να μη νοιάζεται. Ήταν υπεράνω χρημάτων!
Τέλος πάντων, η μια γκάφα μας, διαδεχόταν την άλλη σα νά ’ταν γραφτό μας. Πολλά, πάρα πολλά τα παραδείγματα, που απ’ τις εξυπνάδες της και την ανυπομονησία της παθαίναμε νίλες. Μόνο που εγώ δεν ήμουν ούτε εξυπνάκιας ούτε ανυπόμονη. Μήτε κι ήθελα κάθε φορά να μπαίνω στο κλαμπ των κοψοχέρηδων μετά τις εκλογές. Απλά, με παρέσυρε η φίλη μου γιατί ήμουν αδύναμη. Πιο σωστά, δεν ήξερα τη δύναμή μου. Χρειάστηκαν πολλά χρόνια και πολλά στραπάτσα για να την ανακαλύψω.
Στις περισσότερες περιπτώσεις οι νίλες που παθαίναμε γινόντουσαν γνωστές. «Α, θελέστα και παθέστα κορίτσια», βάζαν τα γέλια συγγενείς, φίλοι, γνωστοί και γείτονες, κάθε που μάθαιναν τα παθήματά μας. Στο τέλος ξεχάστηκαν και τα ονόματά μας. Η φίλη μου ονομαζόταν πια δεσποινίς Θελέστα κι εγώ δεσποινίς Παθέστα.  
Η μόνη που δε γέλαγε, ήταν η γιαγιά Σοφία. Η γλυκιά μου γιαγιούλα. Στα χέρια της μεγάλωσα από οκτώ χρονών που σκοτώθηκαν οι γονείς μου. «Πρόσεχε κόρη μου. Αυτή η κοπέλα είναι κουτοπόνηρη κι επικίνδυνη. Να γιατί απ’ όταν έπιασες παρέα με δαύτη, έπαψες νά ’σαι ο εαυτός σου. Σ’ έχει καθυποτάξει παιδί μου, κι εσύ θαρρείς πως είσαι λεύτερη. Ως και τι θα ψηφίσεις, αυτή τ’ αποφασίζει», μού ’λεγε και μου ξανάλεγε. Εγώ όμως δεν την άκουγα. Άκουγα τη φίλη μου που μ’ έπειθε πως η γιαγιά Σοφία είναι τρελή. Ότι έχει εμμονές και βλέπει παντού συνωμοσίες και εχθρούς. Ότι είναι μια κλασσική κομμουνίστρια, που περιμένει με σταυρωμένα χέρια τη Δευτέρα παρουσία… 

Το μεγαλύτερό μου πάθημα εντέλει, αυτό που καθόρισε κι όλα τ’ άλλα, ήταν η εμπιστοσύνη που είχα σ’ αυτήν την κολλητή μου φίλη-φίδι. Ήταν το ψηλό βάθρο στη συνείδησή μου, που την είχα τοποθετήσει. Την είχα θεοποιήσει κατά μία έννοια. Ίσως επειδή όντως ένοιωθα αδύναμη κι ήθελα κάποιον δυνατό πλάι μου, σαν υποκατάστατο της δικής μου λειψής δύναμης. Δεν ξέρω πώς την πάτησα μαζί της. Ξέρω μόνο ότι πιάστηκα μεγάλο κορόιδο. Κάτι που χρειάστηκαν χρόνια για να καταλάβω, αλλά κι ένα τυχαίο γεγονός που μ’ έκανε να βροντοφωνάξω στον εαυτό μου, «θελέστα και παθέστα κυρά μου!»
Ήταν λίγο πριν τις τελευταίες εκλογές, που επειδή διαφώνησα με τη μείωση του μισθού μου, απολύθηκα. Το τι έκανε η φίλη μου να με πείσει να δεχτώ αυτήν τη μείωση, δε λέγεται! Για το καλό μου το έκανε, όπως έλεγε, μα εγώ είχα πεισμώσει.
Με την απόλυση στο χέρι, φτάνοντας σπίτι μου, βρίσκω ένα φάκελο. Ήταν το εκκαθαριστικό τής φορολογικής της δήλωσης. Κατά λάθος ο ταχυδρόμος το είχε ρίξει κάτω απ’ τη δική μου πόρτα. Ένα λάθος που αποδείχτηκε μοιραίο για την αφύπνισή μου. Δεν ξέρω γιατί, αλλά μπήκα στον πειρασμό να το ανοίξω. Και το άνοιξα…
…Ενώ δουλεύαμε τα ίδια χρόνια στο ίδιο εργοστάσιο, στο ίδιο πόστο και τις ίδιες ώρες, το δικό μου μηνιάτικο ήταν οκτακόσια ευρώ μικτά και το δικό της δύο χιλιάδες οκτακόσια…
Μεγάλη «πόρνη»...!!!
Να(!) γιατί με παρότρυνε να δεχτώ μείωση μισθού. Να(!) γιατί μ’ έπειθε να ψηφίζω τόσα χρόνια μπλε, πράσινα, ροζ και μαύρα κόμματα. Για να οικονομάει ο εργοστασιάρχης και τα τσιράκια του. Κι αυτή ήταν το μεγάλο κρυφό αρχιτσιράκι του. Μια κουτοπόνηρη μαυροκακομοίρα! Μια γκαφατζού που μ’ έβαζε να πληρώνω ρεφενέ τις γκάφες της. Όντως οι φελλοί επιπλέουν… 
Μωρέ εγώ(!) ήμουνα εντέλει η δύναμή της. Εγώ και οι άλλοι συνάδελφοι που κρεμόμασταν απ’ τα χείλη της. Που την πιστεύαμε σα θεό. Τώρα όμως της αφαιρώ αυτήν τη δύναμη! Την ξεμπροστιάζω σ’ όλες τις εργάτριες και τους εργάτες!    
Αχ γιαγιά μου μπολσεβίκα Σοφία, να ζούσες ακόμη! Να σού ’δινα τα δίκια σου με δυο γλυκά φιλιά! Ξύπνησα επιτέλους! Τέρμα πια το «θελέστα και παθέστα»! Κυρίως δε, τέλειωσε για μένα το κλαμπ των κοψοχέρηδων! Καιρός να κοιτάξω πια το δικό μου συμφέρον! Το συμφέρον τής εργατικής τάξης και των συμμάχων της! Τίποτα λιγότερο από ΑΥΤΟ!!!


Καλή Γκέλμπεση (απ’ το βιβλίο μου …Αγία πεθερά)

Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2015

ΚΑΚΑ ΜΑΝΤΑΤΑ...

Κλιμάκωση της εμπλοκής του ΝΑΤΟ στην επέμβαση στη Μέση Ανατολή!

Αποτέλεσμα εικόνας για ΕΕ ΝΑΤΟ ΣΚΙΤΣΑ
Ενεργοποιείται η ενίσχυση της Τουρκίας με νέα στρατιωτικά μέσα
Στην ενεργοποίηση της απόφασής του, στις 24 Νοέμβρη, προχωράει το ΝΑΤΟ, για ενίσχυση της ασφάλειας της Τουρκίας με περισσότερα στρατιωτικά μέσα. Η εξέλιξη αυτή οδηγεί στη μεγαλύτερη εμπλοκή της λυκοσυμμαχίας στην ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Μέση Ανατολή.
Την ίδια στιγμή, ο συνωστισμός στρατιωτικών δυνάμεων στην περιοχή (θυμίζουμε ότι έχουν συγκεντρωθεί σημαντικές δυνάμεις της Ρωσίας κ.ά.) κάνει πολύ εύφλεκτο το μείγμα στην περιοχή.
Αποτέλεσμα εικόνας για ΕΕ ΝΑΤΟ ΦΩΤΟ
Ταυτόχρονα, πολλά ερωτήματα γεννιούνται για την εμπλοκή και συμμετοχή της Ελλάδας σε αυτή την επιχείρηση. 
Ο λαός μας να επαγρυπνεί για αρνητικές εξελίξεις.  
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ

Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2015

ΚΟΠΤΟΡΑΠΤΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΣΥΡΙΖΑνέλ

 

Το κεφάλαιο «κόβει» και η κυβέρνηση «ράβει»
Θυσίες διαρκείας επιβάλλουν στο λαό για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας
Τα αντιλαϊκά μέτρα, που με 
ρυθμό πολυβόλου αποφασίζει και υλοποιεί η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, υπηρετούν το στόχο της ανάκαμψης των κερδών του κεφαλαίου.
Ο «Ριζοσπάστης» αποδεικνύει, σήμερα, με τρία παραδείγματα (Ασφαλιστικό, Εργασιακά, ιδιωτικοποιήσεις) πως αυτά τα «μνημονιακά μέτρα» σχετίζονται με την προσπάθεια των επιχειρηματικών ομίλων να στηρίξουν τις επενδύσεις τους.
Αδιάψευστος μάρτυρας είναι οι δηλώσεις εκπροσώπων των επιχειρηματικών ομίλων, όπως ο ΣΕΒ που εκφράζει τη στήριξή του στην κυβερνητική πολιτική και υποδεικνύει το δρόμο που πρέπει να ακολουθηθεί.

ΣΕΛ.  10  -  11


    Οι προηγούμενες κυβερνήσεις βέβαια, επειδή δεν μπορούσαν να προχωρήσουν τα μέτρα σε βάρος μας με ταχύτητα ...κοπτοράπτη, χρησιμοποιούσαν τις παλιές μέθοδες για τα ίδια αποτελέσματα, αφού στον καπιταλισμό πάντα το κεφάλαιο κόβει και οι κυβερνήσεις του ράβουν...
Αποτέλεσμα εικόνας για γαζωτική μηχανή αντίκα φωτοΑποτέλεσμα εικόνας για ψαλίδι αντίκα φωτο 

Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2015

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΥΡΙΖΑνέλ: ΔΙΝΕΙ ΤΗ ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΜΑΧΩΝ!!!

Παλεύει σκληρά και με αυτοθυσία για το κεφάλαιο, εν μέσω οξυμένων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.


Εγκαταστάσεις φυσικού αερίου

Πιο συγκεκριμένα, πρόκειται κυριολεκτικά για ένα πανόραμα «αγορών - στόχων», χωρών και κλάδων, στο οποίο αυτό πανόραμα χοντρής μάσας, θέλουν να προωθηθούν παραπέρα εγχώριοι επιχειρηματικοί όμιλοι (σε ΝΑ Ευρώπη και Ανατολική Μεσόγειο) με την αμέριστη στήριξη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑνέλ, βεβαίως-βεβαίως...
Κι ο λαός όμως; Τι θα κερδίσει ο λαός μας απ' αυτό το ...πανόραμα;;; 
Την πανοραμική "θέα" των μασελών των καπιτα-ληστών καθώς θα χλαπακιάζουν κι άλλα κέρδη στις πλάτες του και στις πλάτες άλλων λαών;;; 
Πολύ άσχημη θέα... Αποκρουστική... Φρικιαστική... 
Κι όμως, πέρα για πέρα αληθινή, γι' αυτό και αποτυπώνει με ακρίβεια ό,τι επακριβώς συμβαίνει. Ήτοι, αιτία και αποτέλεσμα:
Αυτοί δηλαδή στη χλιδή και τη χοντρή μάσα, με αποτέλεσμα ο λαός να ζει μες στη φτώχεια, την ανεργία και τη μαύρη πείνα...

Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2015

ΞΕΡΙΖΩΜΟΣ... ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ!!!





Νόστος

Πατρίδα μου φτωχολογιά, ανάθεμα(!) η ξενιτιά.
Στα χέρια δε σε πήρα…
Σε σύνορα αλαργινά, όνειρα νόστος κι αγκαλιά!
…Της αλλαγής η μοίρα!!!

Βάγια τής μάνας η ευχή
το κόκκινο γαρύφαλλο!!!
Κέφι(!) στης πίκρας την κορφή,
απαντοχής περίχωρο!

Αρματωσιά κι ο έρωτας
και στις αυλές τραγούδια!
Νόστου καλωσορίσματα,
χαμόγελα βελούδια!

Καλή Γκέλμπεση "Τραγουδοποιήματα" 


"Με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα Μεταναστών, το ΚΚΕ απευθύνει θερμό χαιρετισμό στους χιλιάδες Έλληνες μετανάστες που ζουν σε χώρες του εξωτερικού, ειδικά τους νέους μετανάστες που αναγκάστηκαν να ξενιτευτούν τα τελευταία χρόνια της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, στους δεκάδες χιλιάδες οικονομικούς μετανάστες που ζουν στη χώρα μας. Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στους χιλιάδες πρόσφυγες που δημιουργούν οι πόλεμοι των ιμπεριαλιστών στην περιοχή μας και ιδιαίτερα στη Συρία. Σε όλους όσοι κινδυνεύουν στα νερά του Αιγαίου και στους φράχτες που υψώνουν τα κράτη-μέλη της ΕΕ, που περιφέρονται στα διάφορα γήπεδα της Αττικής για να καταλήξουν, και πάλι, φυλακισμένοι στα κέντρα κράτησης και τις "Αμυγδαλέζες".



Πάντως, όσο και να προστάζεις "βάστα καρδιά μου γιατί μπροστά είν' τ' ακόμα πιο δύσκολα", 'κείνη λυγάει στιγμές-στιγμές. Πονάει... 

Πώς να μην πονάει όμως, όταν ο νους γυρνά και κοιτά το πέλαγος σπαρμένο με κορμιά μωρουδίστικα, παιδικά, εφηβικά και μεγαλύτερης ηλικίας ανθρώπων;
Σχετική εικόναΑποτέλεσμα εικόνας για πρόσφυγες ειδομένη φωτο 
Και πώς να μην πονάει μια καρδιά όταν είναι ανθρώπινη και όχι ...κτήνους ναζιστικού, φανερού ή καμουφλαρισμένου...

 
 Αποτέλεσμα εικόνας για αστυνομικός κλωτσάει πρόσφυγα φωτοΑποτέλεσμα εικόνας για αστυνομικός κλωτσάει πρόσφυγα φωτο
Όμοια πονά και αγωνιά η ανθρώπινη καρδιά και για τους Έλληνες μετανάστες. Για της φτωχολογιάς τα παιδιά, που πήραν το δισάκι τους στον ώμο -μ' ένα πτυχίο μέσα, δύο ή και κανένα, 
και πήγαν να πουλήσουν την εργατική τους δύναμη σ' άλλη καπιταλιστική χώρα, βιώνοντας ουσιαστικά λίγο-πολύ εκεί στη μαύρη ξενιτιά ό,τι θα βίωναν κι εδώ στο πετσί τους.
Σκληρή κι όλο και σκληρότερη εκμετάλλευση...    


Ξεριζωμός...
Κι αν του "αλλάξουμε" τρία γράμματα;
ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ!!! 
Καλομελέτα κι έρχεται, όπως λέει κι ο λαός...