Τρίτη 30 Ιουνίου 2015

ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ: ΤΟ ΚΚΕ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΣΤΟ ΛΑΟ ΟΛΗΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ



Τι, δεν το πιστεύετε;

Το διαβάσατε;
Τώρα τι λέτε; 
Δικαιώνει, ναι ή όχι, ο Βαρουφάκης το ΚΚΕ;;;
Μωρέ το δικαιώνει και με το παραπάνω!!!
   Βλέπετε, όσα κορδελάκια και να τυλίξεις γύρω απ' την αλήθεια για να την κρύψεις, αυτή φαίνεται.
   Ακόμα κι αν καμώνεσαι πως δεν τη βλέπεις, αυτή "βγάζει μάτι"... 
    
   Όπως "βγάζει μάτι" η αλήθεια που γνώριζες αγαπητέ ψηφοφόρε και στις βουλευτικές εκλογές που προηγήθηκαν, αλλά έκανες πως δεν τη βλέπεις και προτίμησες να θρέψεις και να θεριέψεις αυταπάτες πως τάχα θα "βολευτείς" στο λάκκο με τα φίδια... 
   Αμ τα φίδια βολεύονται με τις σάρκες σου φίλε μου. Τα φίδια...
   
   Βγες επομένως εδώ και τώρα απ' αυτόν το λάκκο (ΕΕ), πριν σου κατασπαράξουν κι ό,τι σού 'χει απομείνει.
ΠΙΑΣΟΥ ΓΕΡΑ ΑΠΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΒΓΕΣ!
ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΝΑ ΣΩΘΕΙΣ!!!
 
ΠΙΣΤΕΨΕ ΤΟ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ!

   ΚΑΙ ΜΗΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΟΤΙ ΘΑ ΤΟΛΜΗΣΟΥΝ ΝΑ ΔΙΩΞΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΠ' ΤΗΝ Ευρωπαϊκή Ένωση. 

   Η Ελλάδα είναι για ντόπιους και ξένους καπιταλΗστές "γελάδα" που έχει ακόμη πολύ γάλα γι' άρμεγμα... 
   Όταν την ξεζουμίσουν μέχρι τελευταίας ρανίδας, τότε θα τη διώξουν, όπως κι άλλες χώρες...

   "Κόψε τους" λοιπόν τα χέρια, να μην μπορούν να την αρμέξουν στο εξής. Γιατί άρμεγμα, άρμεγμα, θα στερέψει και τότε... Τότε...

   Κι αν τελικά νομίζεις ότι δεν μπορείς να τους κόψεις εδώ και τώρα τα χέρια, βάλε τους εμπόδια βρε αδερφέ. Βάλε τους εμπόδια και μην τους διευκολύνεις... 

   Και το ισχυρότερο εμπόδιο για δαύτους στην προκείμενη περίπτωση, είναι να πεις ΟΧΙ ΣΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ Μ' ΟΠΟΙΟ ΠΕΡΙΤΥΛΙΓΜΑ...
   Να, αυτό είναι το πλέον απροσπέλαστο εμπόδιο στα σχέδιά τους:
 
   Πέταξέ το στα μούτρα τους άφοβα στο δημοψήφισμα, να χάσουν τ' αυγά και τα πασχάλια...

ΠΡΟΣΦΟΡΑ: ΔΩΡΕΑΝ ΠΡΟΒΛΕΨΗ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ ΣΑΣ. ΠΡΟΛΑΒΕΤΕ!!!

Η προσφορά ισχύει μέχρι τις 5 Ιούλη 2015.
Τρεχάτε να προλάβετε!!!

Οι προϋποθέσεις για να λάβετε δωρεάν την πρόβλεψη του μέλλοντός σας, είναι να προσέλθετε με την ταυτότητά σας και να έχετε εφοδιαστεί με αυτό το ψηφοδέλτιο.

Αποτέλεσμα εικόνας για ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ ΦΩΤΟ
Όπως βλέπετε λοιπόν, έχει δύο «κουτάκια».
Το ένα γράφει από πάνω ΟΧΙ.
Το άλλο γράφει από πάνω ΝΑΙ.

Προσέξτε τώρα.
Θα πρέπει να βάλετε σταυρό (+) στο ΟΧΙ ή στο ΝΑΙ.

Και τότε κυρίες και κύριοι, θα εμφανιστεί μπροστά σας ζωγραφισμένο ξεκάθαρα το μέλλον σας!!!

Για να σας βοηθήσουμε, σας εξηγούμε και τι σημαίνει το ΟΧΙ ή το ΝΑΙ σ’ αυτά τα κουτάκια.

Παρακαλώ την προσοχή σας, για να μην επιλέξετε λάθος κουτάκι.

1) Αν αποφασίσετε να βάλετε σταυρό (+) στο κουτάκι με το ΝΑΙ, σημαίνει ότι σας αρέσει το περιβάλλον τής πόλης κι επομένως θα εξελιχτείτε σε οβελία που ψήνεται με φόντο τσιμέντο και κάγκελα.
Αποτέλεσμα εικόνας για ΟΒΕΛΙΑΣ ΣΚΙΤΣΑ

2) Αν όμως αποφασίσετε να βάλετε σταυρό (+) στο κουτάκι με το ΟΧΙ, σημαίνει ότι σας αρέσει το περιβάλλον τής εξοχής, κι επομένως θα εξελιχτείτε σε οβελία που ψήνεται με φόντο τα αγριολούλουδα.
Αποτέλεσμα εικόνας για ΟΒΕΛΙΑΣ ΣΚΙΤΣΑ

Οι διαφορές ανάμεσα στο συγκεκριμένο ΝΑΙ και στο συγκεκριμένο ΟΧΙ, είναι επιπέδου «γροθιά ή μπουνιά», γι’ αυτό ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ τις κοινές λεπτομέρειες για ό,τι απ’ τα δύο κι αν επιλέξετε.

Στο κάτω-κάτω, δεν έχει και μεγάλη σημασία πού θα ψηθείτε ως οβελίες.
Εκείνο που έχει αξία ως πρόβλεψη μη αμφισβητήσιμη, είναι ότι θα εξελιχτείτε σε γευστικότατους οβελίες που θα σας θυμούνται εις τον αιώνα τον άπαντα, εκείνοι που θα σας καταβροχθίσουν!
Ένας καλοψημένος οβελίας, δεν ξεχνιέται ποτέ!!!
Μπορείτε λοιπόν να είστε σίγουροι και περήφανοι για το μέλλον σας!!!
Μπορείτε να είστε βέβαιοι για την κορύφωση της αξιοπρέπειάς σας, που θα μοσχοβολά απ’ τις ξεροψημένες πετσούλες σας, καθώς θα στάζει απ’ αυτές το λιπάκι που είχατε μαζέψει όταν σας ετοίμαζαν για οβελίες…

Υπάρχει βέβαια κι άλλη μια πρόβλεψη για εσάς, μόνο που σας στερεί το δικαίωμα της αυτοδιάθεσής σας ως οβελίες και σας κρατά στην επίγεια πεζότητα, βάζοντάς σας σε διαρκή κίνηση, τέτοια που δεν κερδίζετε την αξιοπρέπεια του οβελία…
Διότι δυστυχώς αυτό θα πάθετε, αν ρίξετε στην κάλπη τού δημοψηφίσματος το παρακάτω ψηφοδέλτιο: Δεν θα εξελιχτείτε σε οβελίες! Κι αυτό είναι το χειρότερο που μπορείτε να πάθετε!!!
 
Αν επιμένετε πάντως να το πάθετε, το συγκεκριμένο ψηφοδέλτιο μπορείτε να το προμηθευτείτε έξω απ' τα εκλογικά τμήματα, ή να το εκτυπώσετε ΑΠΟ ΕΔΩ, ή ακόμη και να το φτιάξετε μόνοι σας. 

Δευτέρα 29 Ιουνίου 2015

ΟΤΑΝ ΤΑ ΦΤΩΧΟΠΑΙΔΑ ΔΕΝ "ΜΑΣΑΝΕ"

Δείτε αυτό το ολιγόλεπτο VIDEO κι ανάψτε φάρους στην καρδιά και την σκέψη σας, απ' την άσβεστη φλόγα τής δικαιοσύνης που ξεπηδά αβίαστα απ' το βλέμμα και τα λόγια αυτού τού λεβέντη! 
Του φτωχόπαιδου που ξέρει πώς γιατί πρέπει να ζήσει!!!
Κι αυτό το παλικάρι, είναι απλά ένα σεμνό παράδειγμα των πολλών παλικαριών και κοριτσιών που "γεννά" καθημερνά το ΚΚΕ!!!
Να ένας ακόμη λόγος να εμπιστευτείτε το ΚΚΕ και να συμπορευτείτε μαζί του!!!

ΤΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ ΤΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ

 Οι εξελίξεις συνάδελφοι στην οικονομική ανέχεια, τρέχουν, κι αλίμονο στο λαό που δεν τις προλαβαίνει, να τις κόψει και να τις ράψει στα μέτρα του.

Δείτε λοιπόν ΕΔΩ το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ. 
Το ψηφοδέλτιο τού γνήσιου ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΥ κι όχι τής κάλπικης αξιοπρέπειας των κιοτήδων.
Μ' ένα δεύτερο κλικ ΕΔΩ μπορείτε να λάβετε οδηγίες και λεπτομέρειες επ' αυτού.

Μ' ένα επόμενο κλικ ΕΔΩ κάντε τη σύγκριση μ' αυτό που σας προτείνουν οι ...άλλοι. Αυτοί που σας θέλουν με σκυφτό κεφάλι...

Στη συνέχεια ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ένα ακόμη αποφασιστικό βήμα τού ΚΚΕ. Έχει κι αυτό τη σημασία του.

Κι έπειτα ψάξτε και ψαχτείτε. Δεν είναι ώρα για εφησυχασμούς. 
Να, ΚΟΙΤΑΞΤΕ ΕΔΩ ποια πρώτη δυναμική απάντηση πρέπει να δοθεί πριν το δημοψήφισμα και μάλιστα απ' άκρη σ' άκρη τής Ελλάδας!

Κι όταν πια έρθει η ώρα, με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ, με το ψηφοδέλτιο του αληθινού πατριωτισμού, απαντήστε ομόφωνα και με στεντόρεια φωνή:
ΤΕΡΜΑ ΣΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ!

ΤΕΡΜΑ ΣΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΜΑΣ!

ΟΧΙ ΣΤΑ ΝΤΟΠΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΞΕΝΑ ΟΡΝΕΑ!

ΕΧΟΥΜΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΟΡΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΟΠΩΣ ΑΡΜΟΖΕΙ ΣΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΓΕΝΟΣ!!!

ΚΑΛΛΙΟ ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΘΥΣΙΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΤΥΧΟΥΜΕ ΑΥΤΟ, 
ΠΑΡΑ ΝΑ ΘΥΣΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΤΥΧΟΥΝ ΝΤΟΠΙΟΙ ΚΑΙ ΞΕΝΟΙ ΔΥΝΑΣΤΕΣ ΤΗΝ ΟΛΟ ΚΑΙ ΣΚΛΗΡΟΤΕΡΗ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΜΑΣ!

Και το μόνο που έχουμε εντέλει να χάσουμε αν αντισταθούμε οργανωμένα, συντονισμένα και αποφασιστικά, 
είναι η σκλαβιά που έχουν ετοιμάσει για μας και τα παιδιά μας. 
Μια σκλαβιά χωρίς τέλος...
Κι αυτό δεν είναι σχήμα λόγου.
Γιατί αν ήταν σχήμα λόγου, δεν θα είχαν προβεί νωρίτερα και σ' ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΙΣΧΟΣ.

Άρα, είτε με το μνημόνιο που προτείνει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, είτε με το μνημόνιο που προτείνουν οι ...ΘΕΣΜΟΙ "ΤΟΥΣ", μαύρη πείνα και σκοτεινιά περιμένει το λαό. 
ΤΙΠΟΤΑ ΛΟΙΠΟΝ ΑΠ' ΤΑ ΔΥΟ!!!

ΠΑΜΕ ΣΤΗΝ ΚΑΛΠΗ ΜΕ ΤΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ ΤΟΥ ΚΚΕ και τους κάνουμε να χάσουν τον ύπνο τους!!! 

(Δεύτερο μέρος) ΣΥΡΙΖΑ-ΕΕ και τρύπιο βρακί...

Δεν θέλετε να διαλέξετε ανάμεσα στο λεπίδι και το μαχαίρι; Τότε δεχτείτε το σφαγιασμό σας με λεπιδομάχαιρο! Ένα σε δύο δηλαδή. Χα, χα, χα, ...XA!!!

----------------------

Οι φονιάδες συνέχιζαν να βολιδοσκοπούν τις αντιδράσεις των υποψήφιων θυμάτων τους, εντείνοντας παράλληλα την πίεση στις πλάτες τους.
Κάποιο απ’ τα θύματα ψιθύρισε:
-Ήθελα νά 'ξερα, γιατί δεν μας σκοτώνουν και μας κρατούν όμηρους τόσον καιρό; Έτσι κι αλλιώς, μας κρατούν ακινητοποιημένους. Γιατί ζητούν από εμάς να επικυρώσουμε την απόφασή τους για σφαγιασμό μας με τον ένα ή τον άλλο τρόπο; Γιατί;;; ρωτά αμήχανα ένα απ' τα υποψήφια θύματα.
-Γιατί όπως τόνισα και προηγουμένως, ο σβέρκος μας έχει δυναμώσει, κι αυτό το κατάλαβαν εκείνοι πριν από εμάς. Με το που θα μας βάλουν λοιπόν το λεπίδι ή το μαχαίρι στο λαιμό, ξέρουν ότι με μια συντονισμένη κίνηση τους πετάξαμε απ’ τις πλάτες μας και τους αφοπλίσαμε, του απάντησε υπομονετικά ο μικρότερος της φαμίλιας.
   Μπαμ, μπαμ, μπαμ! συνέχιζαν να βαρούν το κόκκινα παραθυρόφυλλα του μικρού παραθυριού στο φεγγίτη εξαιτίας τού αέρα που αργά αλλά σταθερά δυνάμωνε.
-Κάτι πρέπει να κάνουμε μ’ αυτό το κωλοπαραθύρι. Δεν τους αφήνει ν’ αποκοιμηθούν πάλι. Πρέπει να βρούμε τρόπο να το κλείσουμε και να το δέσουμε σφιχτά, να μην μπορούν να το ξανανοίξουν οι αλλαγές τού καιρού. Τι να κάνουμε όμως και πώς; αναρωτιόταν ανήσυχη η μια ομάδα φονιάδων.
-Τα ξανάπαμε αυτά. Για να πράξουμε οτιδήποτε τέτοιο, πρώτα πρέπει να κατέβουμε απ’ τις πλάτες αυτωνών, κάτι που δεν μας συμφέρει, γιατί θα σηκωθούν αμέσως όρθιοι. Αλίμονο δηλαδή, να βάλουμε τα χέρια μας να βγάλουμε τα μάτια μας…, απαντά η άλλη συμμορία φονιάδων.
-Δε μου λέτε; Θενονήστικο αρκούδι, χορεύει; Όχι! Τους κόβουμε λοιπόν και(!) τα μακαρόνια. Έτσι, την στιγμή που θα ψηφίζουν, θα είναι θε-ο-νή-στι-κοι! Ούτε τα βλέφαρά τους δεν θα μπορούν να κινήσουν απ’ την αδυναμία. Πόσο μάλλον τον εγκέφαλό τους…, πετάγεται χαρούμενη η πρώτη συμμορία.
-Αχά! Επομένως, ως φιλάνθρωποι εμείς, θα τους βοηθήσουμε ν’ αποφασίσουν, ή να τους ψοφήσουμε με λεπίδι ή με μαχαίρι. Άλλο τι δεν θα μπορούν ν’ αποφασίσουν με τον εγκέφαλό τους ακινητοποιημένο απ’ την απόλυτη πείνα, συμπληρώνει η δεύτερη συμμορία.
-Όχι, όχι. Ας μην τους κουράσουμε έτσι. Άλλωστε, ας μην διαφεύγει στιγμή απ’ την προσοχή μας και το κόκκινο παραθύρι. Με το θόρυβο που κάνει και με το φως που ρίχνει μες στο σπίτι, ακόμη και εξαντλημένους απ’ την πείνα, μπορεί να τους κρατά σε εγρήγορση, συνιστά περισσότερη επιμέλεια η πρώτη συμμορία.
-Ααααα! Καταλάβαμε! Άρα λοιπόν, βάζουμε σ’ εφαρμογή εκείνο που εξαρχής είχαμε αποφασισμένο. Τη συμφωνία μας! Δύο σε ένα!!! επικροτεί δυνατά και θριαμβευτικά η άλλη συμμορία.
-Επακριβώς! Λεπίδι και μαχαίρι μαζί! Δύο σε ένα! ΛΕΠΙΔΟΜΑΧΑΙΡΟ! Έτσι, δεν θα χρειαστεί να διαλέξουν… Και πάνω απ’ όλα, οι δυο συμμορίες μας θα επικυρωθούν απ’ τους ίδιους ως αδιάσπαστες και οι ίδιοι θα έχουν επιλέξει (επιτέλους!) ότι ο σφαγιασμός τους είναι απαραίτητος. Τότε, όσο και να βαράει το κόκκινο παραθύρι τού φεγγίτη κι όσο φως να ρίχνει στο σπίτι, τα θύματά μας δεν θα έχουν πια τη διάθεση ούτε να ακούσουν ούτε να δουν…, ολοκληρώνει την σπουδαία σκέψη της η μία συμμορία φονιάδων.
-Συνεπώς, ο σβέρκος των θυμάτων μας θ’ αποδυναμωθεί και πάλι, με αποτέλεσμα όταν θα τους βάλουμε το λεπιδομάχαιρο στο λαιμό, να μην προλάβουν να κάνουν ούτε κιχ… Χα, χα, χα! ξεκαρδίστηκαν όλοι μαζί οι φονιάδες στα γέλια. 
-Και τότε… Τότε πια, με την άνεσή μας, ξεμπερδεύουμε και με το κόκκινο παραθύρι. Χα, χα, χα! ξερογλύφτηκαν μεταξύ τους οι φονιάδες.
Μπαμ, μπαμ,  μπαμ! χτυπούν καμπάνες κινδύνου τα κόκκινα παραθυρόφυλλα.
-Μάνα, πατέρα, γιαγιά, παππού, αδέλφια, τους ακούσατε; Καταλάβατε τι κρύβουν τα λόγια τους; Μην σταματάτε λοιπόν να γυρνάτε το κεφάλι κατά το κόκκινο παραθύρι. Μην σταματάτε να ρουφάτε το φως του, που σπάει αυτήν την απόλυτη σκοτεινιά. Είναι ο μόνος τρόπος να δυναμώνει ολοένα ο σβέρκος μας. Και με δυναμωμένο το σβέρκο, τους πετάμε απ’ τις πλάτες μας, τους ακινητοποιούμε, τους αφοπλίζουμε, μεγαλώνουμε το κόκκινο παραθύρι, το κάνουμε πόρτα που να ξεκινά απ’ τα θεμέλια και να φτάνει στο φεγγίτη και βγαίνουμε απ’ αυτήν την περιπέτεια ζωντανοί. Νικητές! Νοικοκύρηδες στο σπίτι μας! βροντοφωνάζει άφοβος ο μικρότερος της οικογένειας.
-Ναι γιε μου. Δίκιο έχεις. Κι απ’ αυτήν την τεράστια κόκκινη πόρτα που θα φτιάξουμε μεγαλώνοντας το κόκκινο παραθύρι, πετάμε τις συμμορίες των φονιάδων έξω! Έξω απ’ το σπίτι μας, έξω απ’ την αυλή μας, έξω απ’ την πόλη μας, έξω απ’ τη χώρα μας! συμπληρώνει συγκινημένη και κατενθουσιασμένη η μάνα.
Οι υπόλοιποι της φυλακισμένης και σε θάνατο καταδικασμένης οικογένειας, σώπαιναν. Σώπαιναν κι άκουγαν. Άκουγαν κι έβλεπαν. Έβλεπαν τη μεγάλη σκοτεινιά απ’ τη μια και το φως πού ’ριχνε το μικρό κόκκινο παραθύρι απ’ την άλλη. Μα ’κείνο το γουργουρητό στην κοιλιά τους απ’ την πείνα, σκέπαζε κάπου-κάπου κάθε θόρυβο κι επιπλέον τους έκανε να σκύβουν το κεφάλι όλο και συχνότερα στο πάτωμα, μπας κι έχει ξεμείνει κάνα μακαρόνι -έστω και σάπιο, να φάνε. Μοιραία, αντίκριζαν και το τρύπιο βρακί τους που απέκτησε άλλη μια τρύπα… Κι άλλη… Κι άλλη… Αυτό πια δεν ήταν βρακί! Ούτε καν απομεινάρι από βρακί… Κι ο καιρός αγρίευε. Αγρίευε…
-Τέτοια κακοκαιρία έχουμε να ζήσουμε απ’ τα 1929-1933. Κι αυτή έφερε χειρότερη κακοκαιρία το 1938… Μόνο που η δεύτερη δεν πολυαπασχόλησε τον κοσμάκη, γιατί μαζί της ξέσπασε και ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Και τότε όπως και σήμερα, απομεινάρι από βρακί, η περιουσία τής φτωχολογιάς…, βούτηξε ο παππούς στα περασμένα.
-Κι αντιγραφή τους παππού τα τωρινά. Για δεν το λες; ξαναπετάχτηκε ο μικρότερος της φαμίλιας και την ίδια στιγμή ακούστηκε ένας διαφορετικός, εκκωφαντικός κρότος.
Το σπίτι γέμισε σπασμένα γυαλιά. Τα κόκκινα παραθυρόφυλλα είχαν χτυπήσει τούτην την στράτα τόσο μα τόσο(!) δυνατά, που έσπασαν τα τζάμια τού παραθυριού. Πλέον, μαζί με το φως έμπαινε και καθαρός αέρας μέσα στο σπίτι!
-ΟΥΤΕ ΛΕΠΙΔΙ, ΟΥΤΕ ΜΑΧΑΙΡΙ ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΛΑΙΜΟ ΜΑΣ, ΜΗΤΕ ΚΑΙ ΛΕΠΙΔΟΜΑΧΑΙΡΟ! ΣΤΡΕΦΟΥΜΕ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΝΙΜΑ, ΒΛΕΜΜΑ, ΑΚΟΗ, ΝΟΥ ΚΑΙ ΨΥΧΗ ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΠΑΡΑΘΥΡΙ ΤΟΥ ΦΕΓΓΙΤΗ, ΝΑ ΔΥΝΑΜΩΣΟΥΜΕ ΤΟΣΟ ΤΟ ΣΒΕΡΚΟ ΜΑΣ, ΠΟΥ ΝΑ ΣΑΣ ΠΕΤΑΞΟΥΜΕ ΦΟΝΙΑΔΕΣ ΜΕ ΜΙΑ ΚΙΝΗΣΗ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΚΑΙ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΗ ΑΠ’ ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΜΑΣ! συμφώνησε ένα σημαντικό τμήμα τής εκβιαζόμενης οικογένειας, προσπαθώντας να πείσει την πλειοψηφία τής φαμίλιας να κάμει το ίδιο, για να σωθούν απ’ το λεπιδομάχαιρο των εγκληματικών συμμοριών, πριν βρεθούν σε ακόμη πιο δεινή θέση.
-Τους ακούτε; Αρχίζουν να ξεθαρρεύουν πάλι. Ανάθεμα το κόκκινο παραθύρι και τα παραθυρόφυλλά του! Τι καθόμαστε και δεν το κάνουμε καυσόξυλα; γρύλλισε μέσα απ’ τα σκυλόδοντά της η μια φονική συμμορία.
-Προς το παρόν το μόνο που ενδείκνυται να πράξουμε, είναι να βάλουμε τα τσιράκια μας να δημιουργήσουν τέτοιου είδους θόρυβο, που ο δικός του θόρυβος να πηγαίνει στο βρόντο. Επιπλέον, να διατάξουμε να ρίξουν πάνω του τόση βρωμιά, που ο καθαρός αέρας που μπαίνει απ’ αυτό να πνίγεται απ’ την μπόχα μας. Τίποτα περισσότερο, μια κι εκεί ψηλά που στέκει, δεν μπορούν να τ' αγγίξουν όσο εμείς είμαστε απασχολημένοι εδώ. Και με προσοχή όλα αυτά, γιατί στη συνείδηση μεγάλου μέρους των θυμάτων μας, αυτό το κόκκινο παραθύρι έχει καταγραφεί ως η μοναδική διέξοδος σωτηρίας τους, αναστέναξε προβληματισμένη η άλλη συμμορία δολοφόνων.
-Καταλάβαμε… και συμφωνούμε. Ήρθε η ώρα να αξιοποιήσουμε τη γνωστή Μανιαδακηκοσαπίλα μας! Χα, χα, χα! έγλειψε η μια συμμορία τα σάλια τής άλλης και η ηδονή τους κορυφώθηκε!
-Ώπα, ώπα. Συγκρατήστε τον οργασμό και την εκσπερμάτωσή σας, γιατί η κατάσταση είναι ρευστή και μπορεί να υπολογίζουμε χωρίς τον ξενοδόχο, ψιθύρισε κάποιος απ’ τη μια εγκληματική συμμορία, κόβοντας προς στιγμή τις ορέξεις τους…
-Έχει δίκιο. Ας μη βιαζόμαστε. Άλλωστε, έχουμε να ετοιμάσουμε την παραπέρα ένταση εκβιασμών και πίεσης στα θύματά μας, τον σιγοντάρισε ένας απ’ την άλλη εγκληματική συμμορία.
-Σωστά. Αφήνουμε λοιπόν για την ώρα οργασμούς κι εκσπερματώσεις, γιατί έχουμε να γυαλίσουμε και ν’ ακονίσουμε το κοινό μας λεπιδομάχαιρο. Αυτό προέχει, αποφάσισαν μ’ ένα στόμα μια φωνή οι συμμορίες των φονιάδων και πέσαν με τα μούτρα στη δουλειά.
-Καταλήγουμε επομένως ότι θα τους προτείνουμε να δεχτούν το σφαγιασμό τους με λεπιδομάχαιρο δύο σε ένα; ρωτά η μικρή συμμορία τη μεγάλη.
-Σφιγμομετρούμε προς το παρόν τις αντιδράσεις τους και μετά οριστικοποιούμε πώς θα τους σφάξουμε. Πού ξέρετε; Μπορεί οι συνθήκες ν’ απαιτήσουν κι άλλου είδους φονικές δράσεις από εμάς…, χαμογελά πατρικά η μεγάλη συμμορία των φονιάδων στη μικρή συμμορία, που κρεμόταν πάντα απ’ τα χείλη της μια κι ήταν δημιούργημά της…
 (ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…)

Καλή Γκέλμπεση - συγγραφέας

ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Μ' ΕΝΑ ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΕΤΕ ΝΑ ΓΡΑΨΕΤΕ ΜΟΝΟΙ ΣΑΣ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ "ΕΡΓΟΥ" ΚΑΙ ΝΑ 'ΝΑΙ ΑΥΤΗ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΟΠΩΣ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ. ΟΠΩΣ ΣΥΜΦΕΡΕΙ ΤΟ ΛΑΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟ ΛΑΟ! 
Άρα, η κατακλείδα που οφείλει να βάλει ο λαός άφοβα και με πολύ πάθος, πρέπει να προβάλλει τον πατριωτισμό του και να σημάνει τη λευτεριά του:
 
Όχι στην πρόταση των ΕΕ - ΔΝΤ - ΕΚΤ.
 
Όχι στην πρόταση της κυβέρνησης.
 
Όχι σε κοινή πρόταση ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ-ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. 
 
Αποδέσμευση από την ΕΕ, με το λαό στην εξουσία.
 
Κι όσο για το χρέος, να το πληρώσει η πλουτοκρατία και οι αυλικοί της, γιατί δεν τα φάγαμε μαζί…
 
Άρα εμείς δεν χρωστάμε! Δεν χρωστάει δηλαδή ο λαός. Δεν χρωστάει η φτωχολογιά.
 
Αντίθετα, μας χρωστάνε οι πλουτοκράτες και οι ιμπεριαλιστικές οργανώσεις τους, τον ιδρώτα που μας πίνουν απ’ τα γεννοφάσκια μας κιόλας. 
 
(ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΤΡΙΤΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΝΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕΙ ΑΠΡΟΣΚΟΠΤΑ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ. ΙΔΟΜΕΝ...)

Κυριακή 28 Ιουνίου 2015

ΣΥΡΙΖΑ-Ευρωπαϊκή Ένωση και τρύπιο βρακί…

Με τι προτιμάτε το σφαγιασμό σας; Με ακονισμένο ΛΕΠΙΔΙ ή με πριονωτό ΜΑΧΑΙΡΙ;;; ΔΙΑΛΕΞΤΕ!!!
           -------------------------------------
      Οι φονιάδες (ντόπιοι και ξένοι) είχαν μπουκάρει στο σπίτι μας σαν «κύριοι» απ’ την πόρτα…
Πώς; Τι θα πει «πώς»; Χτύπησαν το κουδούνι, τους ρωτήσαμε τι ήθελαν, απάντησαν πως μας φέρνουν χρυσά κουτάλια, τους πιστέψαμε γιατί μας άρεσε η ιδέα και τους ανοίξαμε την πόρτα…
   Όχι, όχι, δεν κάναμε τον κόπο να ψάξουμε κάτω απ’ τα λόγια τους. Άλλωστε, ήταν τόσο πειστικά… Εξάλλου, είχαμε συνηθίσει να τ’ ακούμε απ’ τις τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα, να τα διαβάζουμε στις εφημερίδες, να τα χωνεύουμε στα σχολειά… Ήταν δηλαδή ήδη «δοσμένο» στη συνείδησή μας, ότι πράγματι μας φέρνουν χρυσά κουτάλια.
Όταν πια συνειδητοποιήσαμε πως εκείνο που κουβάλαγαν ήταν χρυσές κουτάλες για τους μεγαλοαφεντάδες -κατασκευασμένες μάλιστα από εμάς τους ίδιους, και πως για εμάς δεν απέμενε ούτε κουταλάκι τού γλυκού, αυτοί είχαν πλέον θρονιαστεί για τα καλά στο σβέρκο μας δένοντάς μας χειροπόδαρα, κι είχαν κλειδαμπαρώσει τις πόρτες και παραθύρια μας. Τρομακτική σκοτεινιά…
   Κάπου εκεί, πελαγοδρομήσαμε. Πώς ν’ αντιδράσεις με τέτοιο βάρος στο σβέρκο και δεμένος χειροπόδαρα; Κάναμε κι εμείς εκείνο που μας απέμενε. Εκείνο δηλαδή που αυθόρμητα κάνει το κορμί όταν πιέζεται προς τα κάτω. Σκύβαμε όλο και περισσότερο απ’ το αβάσταχτο βάρος.
Κι αυτή η τρομακτική σκοτεινιά… 
Κυριολεκτικά μας παρέλυε! Μας έκοβε την ανάσα. Το μόνο που σκεπτόμασταν, ήταν μη χάσουμε κι ό,τι ελάχιστο μας είχε απομείνει. Το τρύπιο βρακί στον πισινό μας. Ήταν το μόνο που μπορούσαμε να δούμε χωρίς κόπο, καθώς παραδομένοι σκύβαμε όλο και πιο βαθιά το κεφάλι.
Αγκύλωση είχαμε πάθει πια οι άνθρωποι. Η μόνη διαφορετική κίνηση που καταφέρναμε, ήταν ν’ ανοιγοκλείνουμε τις μασέλες να τρώμε τα μακαρόνια που μας πέταγαν στο πάτωμα.
Η αλήθεια είναι πως στην αρχή ούτε αυτά προλαβαίναμε να καλοφάμε, γιατί προλάβαινε και τα «περιποιόταν» ο Σκανταλιάρης. Το μικρό σκυλάκι μας στο οποίο είχαν επιτρέψει να περιφέρεται ελεύθερα μες στο σπίτι. Από κάποια μέρα όμως και μετά, ο Σκανταλιάρης τα σιχάθηκε και άρχισε απεργία πείνας μέσα σε μια βαθιά μελαγχολία. Ούτε καν ένα παραπονιάρικο γαβ…
Κι αυτή η μαύρη σκοτεινιά… Μήτε μια μικρή χαραμάδα δεν άφησαν μωρέ, να μπει μια τόση δα σπίθα φως. Θεοσκότεινα! Μέχρι που εντέλει προσαρμοστήκανε τα μάτια μας στο σκοτάδι. Ως κι η φωνή μας προσαρμόστηκε σ’ αυτό. Κι η σκέψη μας… Τα θέλω μας… Αγκύλωση όλων των κυττάρων μας!
Είχε επέλθει πια το μοιραίο. Η πλήρης και άνευ όρων παράδοσή μας στους φονιάδες. Ούτε κιχ δε βγάζαμε, μήτε και σαλεύαμε! Απόλυτη σιγή. Σιγή νεκροταφείου… Μήπως είμαστε κιόλας νεκροί; Μπορεί…
Γαβ, γαβ, γαβ!!! ακούγονται ξάφνου πάλι χαρούμενα γαυγίσματα του Σκανταλιάρη, αναγκάζοντάς μας να γυρίσουμε προς τα εκεί τα κεφάλια. Κράαααατς, ακούστηκε απ’ την πολύχρονη ακινησία μας το ανέλπιστο ξεμούδιασμά μας.
Γαβ, γαβ, γαβ!!! συνέχιζε ακόμη δυνατότερα και πιο χαρούμενα ο Σκανταλιάρης, προσπαθώντας να πιάσει μια μοναδική φωτεινή αχτίδα που έφτανε ίσαμε το πάτωμα.
   Μα πώς; Πού βρέθηκε; Από πού μπήκε; Καταφέραμε ν’ ανταλλάξουμε και λίγες λέξεις μεταξύ μας. 
Το παραθύρι! Ναι, το μικρό κόκκινο παραθύρι τού φεγγίτη. Τό ’χε ανοίξει ο αγέρας! Ο καιρός είχε αλλάξει πάλι, κάτι που οι φονιάδες δεν είχαν υπολογίσει.
   Τα μικρά κόκκινα παραθυρόφυλλα χτύπαγαν τώρα όλο και πιο πεισμωμένα πάνω στους τοίχους και κάθε χτύπημά τους, μας έκανε να κουνάμε πιότερο προς τα ’κεί το κεφάλι.
   Κράαααατς, ακουγόταν απ’ το συνεχές ξεμούδιασμα, κι ο σβέρκος μας έπαιρνε να δυναμώνει, μέχρι που πάψαμε να κοιτάμε το τρύπιο βρακί μας.
   Φτάνει πια! Δεν αξίζει να σκύβουμε το κεφάλι για ένα τρύπιο βρακί!
   Ναι, μα τι να κάνουμε έτσι χειροπόδαρα δεμένοι και με τους φονιάδες θρονιασμένους στις πλάτες μας;
Οι φονιάδες που παρακολουθούσαν τα πάντα, ως και την ανάσα μας, θορυβήθηκαν. Ανυπερθέτως όφειλαν ν’ ανέβουν στο φεγγίτη να ξανακλείσουν το κόκκινο παραθύρι για να μη μας βάζει «κακές» σκέψεις στο μυαλό. Μα για να φτάσουν στο φεγγίτη, θά ’πρεπε να κατέβουν για λίγο απ’ τις πλάτες μας. 
Αυτό όμως ήταν επικίνδυνο για τους ίδιους, διότι εκ των πραγμάτων θα εκμεταλλευόμασταν την ευκαιρία να σηκωθούμε όρθιοι. Και τότε… Τότε θα βρίσκαμε εύκολα και τα εργαλεία να σπάσουμε τα δεσμά με τα οποία μας είχαν δέσει. Χμ… φωτιά στα μπατζάκια τους δηλαδή!
Μ’ άλλα λόγια, είτε μ’ ανοιχτό είτε με κλειστό το κόκκινο παραθύρι, τα σχέδιά τους σκόνταφταν επικίνδυνα.
Τι να κάνουν… Τι να κάνουν… Πώς ν’ απαλλαγούν απ’ το εμπόδιο που τους προέκυψε και που στην ουσία ουδόλως μη αναμενόμενο ήταν;
Συσκέφθηκαν και ξανασυσκέφθηκαν, κι αποφάσισαν:
   -Πρέπει να τους ηρεμήσουμε. Να τους «χαλαρώσουμε» πάλι τόσο, ώστε να ξαναπάθουν ολοκληρωτική αγκύλωση. Να γίνει ένα το κεφάλι τους με την κοιλιά τους. Χα, χα, χα! Κι αυτό μπορούμε να το καταφέρουμε μόνο αν τους κάνουμε να πιστέψουν πως οι ίδιοι αποφασίζουν ν’ αποδεχτούν τη μοίρα που τους ετοιμάσαμε. Τον αφανισμό τους! Χα, χα, χα!
Εμείς, θέλοντας και μη, τους ακούγαμε κάθε που συσκέπτονταν, διότι το φανερό μέρος αυτών των συσκέψεων γινόταν στη διαπασών. Το κρυφό, όπως το παραπάνω, απλά το υποψιαζόμασταν…
Στην αρχή λοιπόν, ρίχνουν στο τραπέζι την ιδέα των εκλογών. Να διαλέξουμε δηλαδή στη θέση της μιας ομάδας των επίδοξων φονιάδων μας μία άλλη -όμοια με δαύτην, ή ξανά την ίδια. Αυτό όμως για να μπει σ’ εφαρμογή απαιτούσε χρονικό διάστημα κάνα-δυο μηνών τουλάχιστον, κάτι που προφανέστατα καθυστερούσε την επίτευξη των σχεδίων τους.
   -Το βρήκαμε! Υπάρχει αμεσότερη «λύση» στο πρόβλημα. Θα τους βάλουμε ν’ αποφασίσουν οι ίδιοι με δημοψήφισμα εντός λίγων ημερών, ποια απ’ τις δυο ομάδες δημίων τους επιλέγουν. Χα, χα, χα! Ήδη τους έχουμε γνωστοποιήσει με τι σκοπεύει καθείς μας να τους ξεπαστρέψει. Ας διαλέξουν επομένως ελεύθερα, κυρίαρχα και με αξιοπρέπεια, τι προτιμούν: Το δικό μας λεπίδι ή το δικό σας μαχαίρι; Χα, χα, χα!
   -Ναι, μα τι θα γίνει με το κόκκινο παραθύρι στο φεγγίτη; Πρέπει επιτέλους να το κλείσουμε γερά. Να το δέσουμε έτσι, που να μην κινδυνεύουμε να ξανανοίξει με τις αλλαγές τού καιρού.
   -Υπομονή. Μόλις «χαλαρώσουν» και πάλι για τα καλά τα θύματά μας, θα το «περιποιηθούμε» δεόντως.... Καυσόξυλα θα το κάνουμε! Χα, χα, χα! Κι έπειτα… Έπειτα αγαπημένοι εταίροι μας, τίποτα, μα τίποτα(!) δεν θα υπάρχει να μπει εμπόδιο στα περαιτέρω σχέδιά μας! Είτε λεπίδι διαλέξουν για να τους σφάξουμε, είτε μαχαίρι, εμείς στον αφρό κι αυτοί στον πάτο τής θάλασσας. Χα, χα, χα!
   -Πω-πω ηδονή! Να, να κοιτάξτε! Το βλέπετε; Έρχεται! Είναι το αίμα! Το αίμα τους που θα ρέει αστείρευτο, καταλήγοντας χρυσάφι στα θησαυροφυλάκια των αφεντικών μας! Κανείς επομένως δεν θα μπορέσει να μας κατηγορήσει πως δεν είναι άξιος ο μισθός μας! Κανείς!!!
   -Μπρος! Δουλειά τώρα. Ακονίζουμε και γυαλίζουμε καλά το λεπίδι και το μαχαίρι. Όσο πιο γυαλιστερά τα κάνουμε, τόσο θα τους θαμπώνουμε να μη βλέπουν το φως που μπαίνει απ’ το κόκκινο παραθύρι!
Μπαμ, μπαμ, μπαμ!!! συνεχίζουν όμως να χτυπούν ασταμάτητα και δυνατά τα κόκκινα παραθυρόφυλλα του μικρού παραθυριού εκεί στο φεγγίτη, στέλνοντας όλο και περισσότερες σπίθες φωτός μέσα στο σπίτι μας. Στο σπίτι των φυλακισμένων και καταδικασμένων σε θάνατο, με λεπίδι ή μαχαίρι
Εξαιτίας τού θορύβου που προκαλούσε το κόκκινο παραθύρι, δυσκολευόμασταν ν’ αποκοιμηθούμε πάλι κι αρχίσαμε την κουβέντα να περάσει η ώρα. Έτσι, φτάσαμε και να ζυγιάζουμε σα φαμίλια τα δεδομένα. 
-Λεπίδι ή μαχαίρι να διαλέξουμε βρε παιδιά για το σφαγιασμό μας; αναρωτιόταν ένας από εμάς.  
     -Λεπίδι, πρότεινε ένας άλλος.
     -Μαχαίρι, αντιπρότεινε ένας τρίτος. 
     -Ούτε λεπίδι, ούτε μαχαίρι ορέ! ακούστηκε δυνατά ο μικρότερος της φαμίλιας μας. Ο σβέρκος μας δυνάμωσε πάλι! Δεν το πήρατε χαμπάρι; Να, έτσι να κάνουμε συντονισμένα, τους πετάξαμε απ’ τις πλάτες μας τους φονιάδες! Οι μισοί από μας πέφτουμε πάνω τους και τους ακινητοποιούμε. Οι υπόλοιποι έστω και με τα γόνατα, φτάνουμε εκεί που είναι τα εργαλεία και σπάμε μ’ αυτά τα δεσμά μας. Αμέσως μετά γυρνάμε εδώ και απελευθερώνουμε κι εσάς που κρατάτε ακινητοποιημένους τους φονιάδες. Τους δένουμε χειροπόδαρα και τους πετάμε έξω απ’ το σπίτι μας, έξω απ’ την αυλή μας, έξω απ’ την πόλη μας, έξω απ’ τη χώρα μας! ΕΞΩ!!! Κι ας βάλουν τα λεπίδια τους και τα μαχαίρια τους στο δικό τους το λαιμό…
    -Μωρέ καλά τα λες, μα δεν σκέφτεσαι ότι έτσι μπορεί να χάσουμε και το τρύπιο βρακί μας; παρατήρησε έντρομος αυτός με τις περισσότερες τρύπες στο βρακί του, κι έσκυψε βαθύτερα από ποτέ το κεφάλι, να βεβαιωθεί πως ήταν ακόμη στη θέση του.
   -Νάτη!  Νάτη ρε μάγκες! Να η καλύτερη στάση για να δουλέψει το λεπίδι μας ή το μαχαίρι μας! αναφώνησαν τρισευτυχισμένοι οι φονιάδες.
   -Ναι ρε μαγκίτες! Αυτό θα πει περηφάνια και αξιοπρέπεια! Όσο πιο βαθιά, τόσο πιο καλά! Χα, χα, χα! Σύριζα θα τους πάρουμε έτσι τα κεφάλια, χωρίς κόπο. Να ξημερώσει επιτέλους για εμάς και τ’ αφεντικά μας ανεπιστρεπτί η χρυσή αυγή!!! ΧΑ!
                                           (ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…)
Καλή Γκέλμπεση - συγγραφέας

Σημείωση
Μέχρι να γράψω τη συνέχεια της παραπάνω μυθιστορίας -κάτι που δεν θ' αργήσει, ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ, γιατί το πλέον "φυσικό" είναι, πως τόσο αυτοί που κρατούν το λεπίδι, όσο κι αυτοί που κρατούν το μαχαίρι, θα επιδιώξουν να μην πέσει στην αντίληψή σας, ή να πέσει στην αντίληψή σας διαστρεβλωμένη...

5 σχόλια:

  1. Το ΚΚΕ θεωρεί ότι στο δημοψήφισμα η απάντηση του ελληνικού λαού πρέπει να είναι μία:
    «ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΟΣΟ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΘΕΣΜΩΝ ΟΣΟ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ - ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ ΤΩΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ».

    !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΟ ΚΚΕ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η πρόταση της ΚΟ του ΚΚΕ για το περιεχόμενο του δημοψηφίσματος

    "
    "ΟΧΙ στις προτάσεις για συμφωνία των ΕΕ - ΔΝΤ - ΕΚΤ αλλά και της ελληνικής Κυβέρνησης

    Αποδέσμευση από την ΕΕ - Κατάργηση των μνημονίων και όλων των αντιλαϊκών εφαρμοστικών τους νόμων».

    Σχετικό video
    http://www.902.gr/eidisi/politiki/70409/i-protasi-tis-ko-toy-kke-gia-periehomeno-toy-dimopsifismatos-video
    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλά, με τόσα και όσα γράφεις ... περιμένεις να μην σου κάνει ... κορδελάκια η blogspot ;;;;;;;;;

    Επί της ουσία, ας περιμένουμε λίγο ...
    Έρχονται εξελίξεις ...
    Θα δούμε πολλά !

    Σε κάθε περίπτωση, ας είμαστε έτοιμοι να επικοινωνήσουμε με τον κόσμο για να του πούμε για το ΔΙΠΛΟ ΟΧΙ που λέμε εμείς.
    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ε, ήδη έχει ξεκινήσει αυτή η επικοινωνία με τον κόσμο φάρε μου. Προσωπικά, έχω φάει όλη τη μέρα σε τέτοιες συζητήσεις τηλεφωνικά, με e-mail και τετ-α-τετ.
      Έχω όμως και μια καθόλου αβάσιμη υποψία...
      Προετοιμάζουν το λαό για δημοψήφισμα με βάση τη συμφωνία που ...μάλλον έχουν έτοιμη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ-ΕΕ,
      κι εντέλει το ναι ή το όχι που θα καλέσουν το λαό να πει μέσα απ' το δημοψήφισμα, θα αφορά ναι ή όχι στη συμφωνία που θα μας παρουσιάσουν ως εξέλιξη της τελευταίας στιγμής τάχα...
      Δηλαδή, το δημοψήφισμα δεν θα το κάνουν τελικά με το ερώτημα ψευτοδίλημμα που έχουν ήδη ανακοινώσει.
      Κι αυτό ήταν προσχεδιασμένο.
      Απλά εντείνουν το τρομοπαραμύθι τους, για να στείλουν το λαό στην κάλπη ως πρόβατο επί σφαγή, να πει ναι στη συμφωνία που ήδη έχουν ετοιμάσει κεκλεισμένων των θυρών, για να το ψήσουν ως οβελία και να κάνουν πάσχα...
      Κάτι δηλώσεις τού Βαρουφάκη πάντως, επιβεβαιώνουν αυτήν την καθόλου αβάσιμη υποψία μου.
      Διαγραφή
  4. Φάρε, να και οι δηλώσεις Βαρουφάκη που επιβεβαιώνουν το διπλοστημένο κόλπο... που σου προανέφερα. http://redwildwind.blogspot.gr/

    (Η ΠΑΡΟΥΣΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΑΥΤΗΣ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑ ΧΤΕΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ...ΕΠΕΤΡΑΠΗ ΕΝΤΕΛΕΙ ΝΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕΙ ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ ...ΕΤΕΡΟΧΡΟΝΙΣΜΕΝΑ. ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΠΑΡΑΘΕΤΩ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΥΠΑΡΧΟΝΤΑ ΣΧΟΛΙΑ. ΑΠΛΑ ΔΗΛΑΔΗ, ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΖΟΜΑΙ ΝΑ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΩ ΑΝ ΕΠΑΝΑΛΗΦΤΕΙ Ο ΣΧΕΔΟΝ 24ωρος ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ. ΒΕΒΑΙΑ, ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΕΧΟΥΝ ΠΑΡΑΤΗΡΗΘΕΙ ΚΑΙ ΠΟΛΥΗΜΕΡΟΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΙ... ΚΑΜΙΑ ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΦΥΣΙΚΑ ΔΕΝ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ. ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΕΣ ΣΤΟ ΕΔΑΦΟΣ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΔΗ ΟΤΑΝ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΝ ΤΑ ΖΟΡΙΑ ΤΟΥ)