ΒΑΖΩ ΤΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ.. ΒΑΖΕΙΣ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ;;;

Της εργατιάς παιδί

Μες στη φωτιά κολύμπησα

Τα κύματά της λύγισα

Χάντρες το φόβο έπαιξα

Και στα βαθιά τον έθαψα

Γυμνός σε πάγους κύλησα

Τη θέρμη τους ξεχείλισα

Καυτά ποτάμια έγιναν

Το χάλυβα να λιώσουν

Μαχαίρι δε λογάριασα

Με τη γροθιά το βάρεσα

Τροχό βαρύ εγύρισα

Την ιστορία κίνησα

Χωρίς εμένα γρανάζι δε γυρνά

Γι’ αυτό μπορώ χωρίς αφεντικά

Είμαι εγώ τής εργατιάς παιδί

Τ’ ατσάλι δένω στην πρώτη τη γραμμή

Απ' το βιβλίο μου "...Δ! τραγουδοποιήματα".
Με αφορμή λοιπόν ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΛΕΒΕΝΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ (ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ) 
- παράδειγμα προς μίμηση για όλους - θυμήθηκα το συγκεκριμένο τραγουδοποιήμα, ακριβώς επειδή ΤΟ ΕΙΧΑ ΓΡΑΨΕΙ ΥΠΟ ΤΟ ΛΑΜΠΕΡΟ ΦΩΣ ΤΩΝ ΜΑΤΙΩΝ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΑΥΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ.

Καλή Γκέλμπεση (συγγραφέας)