Τον γνώρισα στην τράπεζα. Ήταν ταμίας κι έτυχε να μ’ εξυπηρετήσει κάμποσες
φορές που πήγαινα να βάλω τη δόση τού σπιτιού.
Ταιριάξανε τα χνώτα μας κι ήπιαμε τον πρώτο μας καφέ.
Ωραίος άνθρωπος. Καθαρός. Απ’ αυτούς που λες, τι δουλειά έχουν στα στενοσόκακα της πολιτικής αγυρτείας;
Ψηφοφόρος τού ΠΑΣΟΚ απ’ το 1985 που πρωτοψήφισε.
Στη δημόσια εκείνη τράπεζα, είχε προσληφθεί ως κλητήρας, τότε που το ΠΑΣΟΚ ετοίμαζε πυρετωδώς την εκλογική του πελατεία. Μόνο το δημοτικό είχε βγάλει. Τον συμβούλεψαν να πάει σ’ ένα νυχτερινό γυμνάσιο κι έπειτα νυχτερινό λύκειο. Το έκανε κι έμεινε έκπληκτος απ’ τις επιδόσεις του. Άριστος μαθητής! Όταν πήρε το απολυτήριο τον κάναν ταμία.
Ταιριάξανε τα χνώτα μας κι ήπιαμε τον πρώτο μας καφέ.
Ωραίος άνθρωπος. Καθαρός. Απ’ αυτούς που λες, τι δουλειά έχουν στα στενοσόκακα της πολιτικής αγυρτείας;
Ψηφοφόρος τού ΠΑΣΟΚ απ’ το 1985 που πρωτοψήφισε.
Στη δημόσια εκείνη τράπεζα, είχε προσληφθεί ως κλητήρας, τότε που το ΠΑΣΟΚ ετοίμαζε πυρετωδώς την εκλογική του πελατεία. Μόνο το δημοτικό είχε βγάλει. Τον συμβούλεψαν να πάει σ’ ένα νυχτερινό γυμνάσιο κι έπειτα νυχτερινό λύκειο. Το έκανε κι έμεινε έκπληκτος απ’ τις επιδόσεις του. Άριστος μαθητής! Όταν πήρε το απολυτήριο τον κάναν ταμία.
Στα τρία χρόνια πάνω, κινδύνεψε να χάσει τη δουλειά του. Έμπλεξε. Κατάντησε
αλκοολικός. Ευτυχώς, δούλεψαν οι αντιστάσεις του και απεξαρτήθηκε μόνος του.
Πλέον, δουλειά-σπίτι, σπίτι-δουλειά. Καμιά άλλη δραστηριότητα, καμιά παρέα.
Κι οι παλιές του παρέες
με τις οποίες έμπλεξε στην αλκοολεξάρτηση, τον παράτησαν εύκολα ήσυχο.Πλέον, δουλειά-σπίτι, σπίτι-δουλειά. Καμιά άλλη δραστηριότητα, καμιά παρέα.
Τον επισκέφτηκαν μια, δυο, τρεις, είδαν κι απόειδαν πως δεν τσίμπαγε στα τσιπουράκια που του φέρναν τάχαμου απ’ το χωριό, δεν ξανασχολήθηκαν μαζί του.
Όταν λοιπόν τον γνώρισα εγώ, ήταν ένας καθόλα μοναχικός άνθρωπος.
Ο ένας καφές έφερε τον άλλο, κι ύστερα ανταλλάξαμε επισκέψεις. Τελικά γίναμε καρδιακοί φίλοι.
Ναι, ήταν όμορφος άνθρωπος ο Γιάννος. Καθαρός. Του άξιζε να μπλέξει με το ταξικό κίνημα. Του άξιζε να βγει απ’ το περιθώριο τής μοναξιάς του. Ένα περιθώριο που είχε επιλέξει, με το ποτό μην ξαναμπλέξει.
Μεσολαβεί η 17η Νοέμβρη κι έρχεται μαζί μου στο συλλαλητήριο. Σε λίγες μέρες προκύπτει απεργία. Πρώτη φορά απεργός! Μαζί μου στην Ομόνοια στο απεργιακό συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ. Έκτοτε και μέχρι που ...νύχτωσε η μέρα γι' αυτόν, δεν έλειψε από καμιά ταξική αγωνιστική κινητοποίηση.
Η πρώτη φορά δε, που δεν ψήφισε ΠΑΣΟΚ αλλά ΚΚΕ, ήταν όταν έγινε πρωθυπουργός ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ο νεότερος.
Ζορίστηκε ο Γιάννος. Οι ενοχές τον πέταγαν απ’ τον ένα τοίχο στον άλλο. Όλο το πασοκοστερητικό του σύνδρομο, βγήκε στην επιφάνεια. Τέτοια εξάρτηση!
Ζορίστηκα κι εγώ να τον ηρεμήσω. Να του αποδείξω ότι έκανε το σωστό και το έκανε μ’ εκείνην τη συνείδηση που επί χρόνια καταπίεζε.
Τέλος πάντων, ο πανδαμάτωρ χρόνος βοήθησε την προσπάθειά μου και ο φίλος συνέχισε την απεξάρτηση απ’ το ΠΑΣΟΚ.
Πλέον τον έπαιρνα μαζί μου κάπου-κάπου και για διακίνηση του Κυριακάτικου Ριζοσπάστη. Τον χρέωσα επανειλημμένα και με κουπόνια ενίσχυσης του ΚΚΕ, κι ανταποκρίθηκε επάξια. Πεντόευρο-πεντόευρο τα διακινούσε, κι έκανε κουβέντα με κόσμο που εγώ δεν μπορούσα να φτάσω.
Ξανά βουλευτικές εκλογές και τον εφοδιάζω με ψηφοδέλτια του ΚΚΕ. Δημοτικές εκλογές, ευρωεκλογές, ξανά βουλευτικές, κι ο Γιάννος κράταγε ψηλά τη σημαία τού αγώνα αδιαλείπτως!
Η ζωή του άλλαξε εντελώς. Πήρε στροφή εκατόν ογδόντα μοιρών! Ξανάνιωσε ο άνθρωπος! Ξανάνιωσε άνθρωπος! Έκανε νέες γνωριμίες μαζί μου. Με συντρόφους που τον αγκάλιασαν! Κομματικούς και εξωκομματικούς.
Ανάμεσα στα καινούρια άτομα του κύκλου μου, υπήρχαν και μη κομμουνιστές. Καθαρά άτομα κι αυτά, που προσπαθούσα να τα κερδίσω για δικό τους κέρδος.
Όταν βρισκόμασταν όλοι παρέα, αυτός έπιανε την προσπάθεια από ’κεί που ’βαζα άνω τελεία εγώ και την προχώραγε. Πώς; Φέρνοντας παράδειγμα τον ίδιο τον εαυτό του. Η προσέγγιση που τους έκανε, εκπληκτική! Ποιος μπορεί άλλωστε να καταλάβει καλύτερα εκείνον που δυσκολεύεται να κάνει το βήμα …απεξάρτησης; Αυτός που νωρίτερα είχε δυσκολευτεί…
Όμοια έσωσε και τα δυο αδέλφια του απ’ τα νύχια τής κυρίαρχης ιδεολογίας. Κι ήταν θαυμαστή αυτή του η απόφαση, γιατί είχε να μιλήσει μαζί τους καμιά δεκαετία. Νεοδημοκράτες αυτοί, πασόκος εκείνος τότε, είχαν φάει τα μουστάκια τους γι’ αλλωνών συμφέροντα. Στην άκρη λοιπόν τα ξένα προς αυτούς συμφέροντα και σμίξαν τ’ αδέλφια κάτω απ’ τη δική τους σημαία. Τη σημαία τής εργατικής τάξης.
Ένοιωθε πολύ περήφανος για το επίτευγμά του. Ένοιωθε πια πραγματικά χρήσιμο μέλος τής κοινωνίας! Κι όσο διάβαζε καθημερινά Ριζοσπάστη, τόσο ατσαλωνόταν. Δε χρειαζόταν πλέον να τον καλώ εγώ για να συμμετάσχει σε κάποια αγωνιστική κινητοποίηση. Μ’ έπαιρνε εκείνος τηλέφωνο για να κλείσουμε ραντεβού να πάμε μαζί στην προσυγκέντρωση.
Μ’ αγκάθια όμως η καθημερινότητα των εργατών σπαρμένη, κι ήρθε καιρός που δεν μπορούσα να είμαι συχνά δίπλα του. Ανέβαινα κι εγώ το δικό μου γολγοθά που γύρω του φυτρώναν κι άλλοι γολγοθάδες. Ανεργία, χρέη και ξενητεμός για έναν ολόκληρο χειμώνα σχεδόν. Μεροκάματο στις ελιές στην Καλαμάτα. Κι έπειτα καταπιάστηκα να μπαλώνω κεραμοσκεπές κάπου στη Λάρισα. Μαζί μου κι η γυναίκα μου, που όμως αρρώστησε βαριά κι αναγκαστήκαμε να επαναπατριστούμε στην Αθήνα. Ευτυχώς, γλίτωσε.
Εκείνος που δε γλίτωσε όμως, ήταν ο Γιάννος. Τον είχα «εγκαταλείψει» πριν γίνει κυριολεκτικά ατσάλι και βρήκαν ευκαιρία οι ρουφιάνοι να τον λυγίσουν…
Στο κενό που του άφησα με το φευγιό μου εκείνον το χειμώνα, βρήκαν χώρο να ξαναχωθούν οι παλιοί του φίλοι-φίδια. Και τούτη τη στράτα δεν το βάναν κάτω με τίποτα! Τα τσιπουράκια που του κουβάλαγαν δήθεν απ’ το χωριό, θα τα έπινε…
Μόνο αν τους πέταγε κλωτσηδόν απ’ το σπίτι του θα γλίτωνε. Ό,τι και να τους έλεγε, όσα επιχειρήματα και να τους έθετε, αυτοί δεν του αδειάζαν τη γωνιά, αν δεν έπινε δυο ποτηράκια μαζί τους…
Ένα βράδυ εντέλει, υποχώρησε για να τον αφήσουν πια να κοιμηθεί. Τρεις η ώρα τη νύχτα και δε λέγαν να ξεκουμπιστούν. Πώς θα ξύπναγε το πρωί να πάει για δουλειά;
Αυτό ήταν… Τον αφήναν όμως πια τις καθημερινές και του γινόντουσαν τσιμπούρι Παρασκευοσάββατο απόγευμα, μέχρι αργά τη νύχτα. Δικαιολογία περί ύπνου, δεν υπήρχε. Δευτέρα πήγαινε για δουλειά…
Τον ξαναχώσαν λοιπόν για καλά στην αλκοολεξάρτηση. Πλέον κάθε μεσημέρι εκεί! Κι η ζωή του; Δουλειά, σπίτι, ποτό, ύπνος. Ύπνος, δουλειά, σπίτι, ποτό… Όσο για το κίνημα, τό ’βγαλε εντελώς απ’ τη ζωή του. Το μόνο που κράτησε απ’ αυτό, είναι η ψήφος στο ΚΚΕ και γενικότερα τους κομμουνιστές στο σωματείο του.
Πλάκωσε και βάθυνε κι η καπιταλιστική κρίση και τον έστειλε ακόμη πιο πίσω. Τον τρομοκράτησε, μην είναι απ’ τους πρώτους που θ’ απολυθούν, πολύ δε περισσότερο που η τράπεζα προ πολλού είχε περάσει σε ιδιώτες…
Όσες προσπάθειες κι αν έκανα δυο χρόνια τώρα να τον ξαναβγάλω απ’ αυτό το τέλμα, πήγαιναν στο βρόντο. Βέβαια δεν ήξερα κι όλα τα παραπάνω, ώστε να χτυπήσω στη ρίζα τού κακού.
Ψες λοιπόν, Σαββατόβραδο, περνώντας τυχαία έξω από ένα καφενείο πολυσύχναστης πλατείας, τον είδα μ’ άλλους τρεις να κάθεται σ’ ένα ακρινό τραπέζι. Κάτω απ’ το τραπέζι και στη μεριά του, …συλλογή από άδεια μπουκάλια μπύρας. Έπινε ξεροσφύρι! Μπεκρής… Αηδιαστικό θέαμα και δε του ταίριαζε καθόλου!
Πήρα μια καρέκλα κι έκατσα δίπλα του χωρίς να καλησπερίσω τους υπόλοιπους. Δε μ’ άρεσαν οι φάτσες τους. Ήθελα όμως να βεβαιωθώ για τον ένα και γι’ αυτό κάθισα. Μου θύμιζε κάποιον ασφαλίτη απ’ την παλιά μου γειτονιά.
Ευγενικός καθώς είναι ο Γιάννος, μου σύστησε έναν-έναν, λέγοντάς μου και την επαγγελματική ιδιότητά τους, αλλά και την πολιτική προβιά τους... Όλοι τους στελέχια τού ΠΑΣΟΚ, που τώρα «κλειδώσανε» στο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά είχαν στο στόμα και μια καλή κουβέντα για τη Χρυσή Αυγή…
Έτσι, απλά και σταράτα μπροστά τους, είπε γι’ αυτούς ό,τι ακριβώς ήξερε και καταλάβαινε. Σ’ αυτό βοήθαγε και το ποτό που του έλυνε τη γλώσσα. Στον …ύποπτο όμως, σταμάτησε. Γνώριζε το όνομά του, το βαφτιστικό, μα τίποτα περισσότερο, παρότι καθόντουσαν για πολλοστή φορά στο ίδιο τραπέζι. Ήταν φίλος των παλιών του φίλων-φιδιών…
Με τον ίδιο αυθορμητισμό, εμένα δεν με σύστησε. Γνώριζε πως με ξέρουν όλοι τους! Πως ξέρουν ότι είμαι κομμουνιστής!
Δε χρειάστηκε να μου το πει ο Γιάννος. Το κατάλαβα, γιατί αμέσως μετά άρχισαν όλοι τους τον άκρατο αντικομμουνισμό. Στα καλά καθούμενα! Χωρίς να προλάβει ν’ ανοίξει η κουβέντα. Η οποιαδήποτε κουβέντα.
…«Το βλέπεις αυτό το καφενείο μάγκα; Γεμάτο! Κι όλα τ’ άλλα γύρω, άδεια! Εμείς φέρνουμε κόσμο και το γεμίζουμε. Τουμπεκιάσου λοιπόν, γιατί εδώ κάνει κουμάντο η Χρυσή Αυγή! Αίμα, τιμή, Χρυσή Αυγή! ΕΑΤ-ΕΣΑ, ΕΣ-ΕΣ, αγωνιστές!!! Κουμμούνια θα σας κάνουμε σαπούνια!», προσπάθησαν να με τρομοκρατήσουν, τρομοκρατημένοι απ’ την απίστευτη ηρεμία και ψυχραιμία μου.
Κι όλοι αυτοί, πίναν καφέ…
Θρασύς καθώς είμαι κι όχι θρασύδειλος, χωρίς ν’ ανοίξω το στόμα μου να τους απευθύνω καν το λόγο, αρπάζω το μπουκάλι με την μπύρα τού Γιάννου και το αδειάζω στα ποτήρια με το φραπέ τους…
Ο Γιάννος, σα να ξύπνησε από λήθαργο! «Ρε καθίκια, μπύρες και τσίπουρα ποτίζετε εμένα, κι εσείς σκέτο καφέ;! Σας είχα ξεφύγει απ’ τα χέρια ρουφιάνοι και πατήσατε στην παλιά μου αδυναμία για να με ξαναμαντρώσετε στων αφεντικών σας την στρούγκα! Το καταφέρατε σκουλήκια σε μεγάλο βαθμό. Μα εγώ έγινα κομμουνιστής και θα παραμείνω! Οι μέρες μου θά 'χουν ξανά ήλιο και οι νύχτες μου πάλι φεγγάρια! Λαμόγια... Πάμε ρε Λευτέρη!», στηρίχτηκε πάνω μου κι έδωσε μια κλωτσιά στα άδεια μπουκάλια μπύρας, να ...ξαναπατήσει στα ποδάρια του.
Σήμερα, Κυριακή πρωί, πολύ πρωί, χτύπησε το κουδούνι τού σπιτιού μου. Του άνοιξε η γυναίκα μου και τον καλωσόρισε μ' όλη της την καρδιά. «Συντρόφισσα, άσε τα καλωσορίσματα και ξύπνα το Λευτέρη να πάμε για Ριζοσπάστη. Άιντε γιατί έχουμε και την απεργία τού ΠΑΜΕ, στις 16 Ιούλη, να προπαγανδίσουμε!», άκουσα τη φωνή του χαρμόσυνες καμπάνες!!!
(Προσφορά τής συγγραφέως Καλής Γκέλμπεση σ' όποιον "σηκώνεται" και σ' αυτούς που του δίνουν το χέρι όταν "σηκώνεται". Δικό σας)
ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΕΚΤΟΣ ΘΕΜΑΤΟΣ...
Καλή Γκέλμπεση
«Αγία
πεθερά»
Εκδόσεις ΕΝΤΟΣ
Το βιβλίο περιέχει επτά διηγήματα
1) …αγία πεθερά
2) Μάνα έμπλεξα
με τους κομμουνιστές…
3) Η άρνηση της
άρνησης
4) Άκρως
αντίθετον…
5) Θελέστα και
Παθέστα…
6) Το κολύμπι των
…θεών
7) Παραμονή Χριστουγέννων
2012-13-14-15…
=====================================
Καλή Γκέλμπεση
Καλή Γκέλμπεση
«Έλο Καραμέλο»
(νουβέλα)
Εκδόσεις ΕΝΤΟΣ
Ένα βιβλίο κατά τού ρατσισμού και της ξενοφοβίας, για παιδιά και έφηβους από επτά ως …εκατόν επτά ετών.
===================================== Καλή Γκέλμπεση
«Αφελίδες
και Παραλίδες»
(θεατρικό)
Εκδόσεις ΕΝΤΟΣ
Σαρκαστικό βιβλίο με ...σφραγίδα του το αστείρευτο γέλιο(!!!), μα κυρίως την απέραντη αισιοδοξία και την ολοζώντανη ελπίδα, κόντρα στων αυταπατών την καλοστημένη παγίδα.
(απόσπασμα απ’ το βιβλίο)
– Μπαμπούλη μου σε συλλαλητήρια πάμε με το θείο! Υπέροχα περνάμε!!! Και δε βρίζει μόνο τον κύριο Παραλίδη, αλλά κι εσένα. Να δεις πώς σε λέει… Τραγιά, κραγιά…
– Ραγιά! Ο καταστροφέας που κλείνει εργοστάσια με απεργίες, λέει εμένα ραγιά! Γυναίκα, δεν πάμε στο γάμο. Μ’ αυτήν τη λαϊκάντζα, καμία παρτίδα!
– Τι, δε θα φάω κουφέτα, αρνάκι και γαλακτομπούρεκο, επειδή σε λέει τραγιά;!
– Ραγιά με λέει, βρε ζώον! Εμένα, τον κλητήρα τού εργοστασίου τού ευεργέτη μας κυρίου Παραλίδη! Νά ’ξερε αυτός ο εργατάκος, τι θέση κατέχω…! Με λευκό κολάρο εργάζομαι! Όχι με φόρμα και γαλότσες σαν αυτόν. Άκου, εγώ ραγιάς…
==================================
Για περισσότερες λεπτομέρειες ΕΔΩ
Και τα τρία αυτά βιβλία τής Καλής Γκέλμπεση μόλις κυκλοφόρησαν απ’
τις εκδόσεις ΕΝΤΟΣ. Πληροφορίες στο τηλέφωνο 210 7648900)Άλλα έργα τής Καλής Γκέλμπεση που έχουν εκδοθεί
…Tελικά ο έρωτας είναι κεραυνοβόλος (μυθιστόρημα). Από τις εκδόσεις ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ
Ρεβάνς για 2 (μυθιστόρημα). Αυτοέκδοση.
…Δ΄ τραγουδοποιήματα
(συλλογή). Αυτοέκδοση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου