WE ARE COUNTING ON YOU TO KEEP US RICH !!!

Έχετε την εντύπωση ότι είμαι εντελώς μ@λ@κας;

Πιστεύετε ότι δεν ξέρω πως δεν φταίει η κυριακάτικη αργία για τη μείωση των κερδών μου;

     Ή σάμπως νομίζετε ότι δεν το γνωρίζουν κι αυτοί που νομοθετούν για λογαριασμό μου την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας;

Καλά, για τόσο χαζούς μάς περνάτε;

Χαζό είναι το μάτι σας…

Συγνώμη, αλλά μού δίνετε μόνοι σας το δικαίωμα.

Όπως ακριβώς μού δίνετε το δικαίωμα να σας ξεζουμίζω απ’ το βυζί τής μάνας σας μέχρι το θάνατό σας. Ειλικρινά, σας είμαι ευγνώμων… Χα, χα, χα!

Ας επανέλθω όμως στο συγκεκριμένο θέμα.

Για πείτε μου λοιπόν βρε χαζοπούλια, γιατί απαιτώ την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας; Μόνο για να τσακίσω όλα τα μικρομάγαζα και να τους αρπάξω την ελάχιστη πελατεία που τους έχει απομείνει;

Κούνια που σας κούναγε…

Ακούστε λοιπόν, για να μαθαίνετε:

Με τη συνέπεια των κυβερνήσεών μου απέναντί μου, γιγάντωσα τα κέρδη μου με την ανάπτυξή μου. Την καπιταλιστική μου ανάπτυξη,

Εκ των πραγμάτων συνεπώς, προκάλεσα και την κρίση μου. Την καπιταλιστική μου κρίση.

Όχι πως την ήθελα, μα ήταν αναπόφευκτη. Δεν μπορούσα να την αποφύγω. Δεν μπορούσα δηλαδή να μη σας ξεζουμίσω…

Σας ξεζούμισα, μάζεψα όλον τον πλούτο που παράξατε στα χέρια μου, κι έσπειρα μαύρη φτώχεια για εσάς. Αναπόφευκτη εξέλιξη.

Αυτή άλλωστε είναι η πορεία εξέλιξης του καπιταλισμού. Αυτός είναι ο καπιταλισμός, κι εγώ είμαι ο καπιταλιστής.

Χωρίς εμένα καπιταλισμός δεν υπάρχει και χωρίς εσάς καπιταλιστής δεν υπάρχει. Διότι εγώ χωρίς εσάς, δεν μπορώ να πορευτώ. Ποιον θα ξεζουμίζω; Εσείς όμως χωρίς εμένα, μπορείτε να πορευτείτε, μα τέρμα αυτή η κουβέντα. Μη σας βάζω και ιδέες…

Λοιπόν, στο θέμα μας.

Με την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, εγώ κοροϊδάκια μου, θα οικονομάω από διάφορες μεριές.

Ας το κάνουμε λιανά μ’ ένα παράδειγμα.

Σήμερα απασχολώ εργατοϋπαλληλικό προσωπικό, π.χ. στο ταμείο τού σούπερ μάρκετ μου, στα τυριά, στα κρέατα, στο φόρτωμα των ραφιών, στο καθάρισμα, στη μαναβική, στη φύλαξη κλπ., στην πλειοψηφία τους με τετράωρη απασχόληση. Στα χαρτιά…

Διότι στην πραγματικότητα, με την απειλή τής απόλυσης, δουλεύουν έξι, οκτώ, δέκα και δεκαπέντε ώρες… και αμείβονται με τα συμφωνημένα για το τετράωρο… 320 ευρώ καθαρά! Ασύλληπτο ποσόν… Χα, χα, χα!

Τολμάνε όμως να διαμαρτυρηθούν; Μωρέ κοιτώντας κατά ΟΑΕΔ μεριά και βλέποντας την ουρά τής ανεργίας που έχει αρχή χωρίς τέλος… ούτε μεταξύ τους δεν το συζητάνε! 

 Από μόνη της όμως η ανεργία τούς κλείνει το στόμα;;;

Ε, όχι βέβαια!

Διαθέτω και ισχυρότερο όπλο εναντίον τους.

Ποιο; Χμ… Σας είπα, δεν είμαι μ@λ@κας!

Έχω …διορίσει συνδικαλιστές μου τούς προϊστάμενους των καταστημάτων μου… Μια ματιά στους εργατοπατέρες θα σας πείσει…

Επιπλέον έχω σκορπίσει και άλλους ρουφιάνους μου ανάμεσα στους εργαζόμενους… Ρουφιάνους μου που οι υπόλοιποι εργαζόμενοι νομίζουν πως πληρώνονται με τα ίδια λεφτά. Με 320 ευρώ το μήνα δηλαδή…

Κι αυτοί «κλαίγονται» για να πείσουν τους αθώους ν’ ανοιχτούν. Κι όποιος …τσιμπήσει και ανοιχτεί, πάει καλιά του…

Κάπως έτσι ανακάλυψα και καμπόσους κομμουνιστές που πέρασαν το κατώφλι μου σαν εργαζόμενοι. Τους απέλυσα αμέσως!

Με το δίκιο μου. Έστω κι ένας κομμουνιστής να δέσει στις επιχειρήσεις μου, είναι ικανός να ξεσηκώσει όλους τούς δούλους μου εναντίον μου! Ουστ!

Πάλι ξέφυγα όμως απ’ αυτό που ξεκίνησα να σας λέω.

Λοιπόν, με την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και εφόσον έχω …εκπαιδεύσει τους δούλους μου να δουλεύουν με 320 ευρώ όσες ώρες την ημέρα γουστάρω για να οικονομάω στις πλάτες τους.

Θα τους χώσω λοιπόν να δουλεύουν και τις Κυριακές.

Πώς;

Χμ… Σας είπα δεν είμαι μ@λ@κ@ς. Ήδη το έχω σχεδιάσει.

Οι ρουφιάνοι που έχω διασπείρει ανάμεσα στους αφελείς δούλους μου, ήδη έχουν αρχίσει να ζητάνε να δουλεύουν και Κυριακή, διότι τάχα έχουν την πληροφορία ότι οι επιχειρήσεις μου πάνε για φούντο και θα μείνουν όλοι άνεργοι…

Για ποιον θαρρείτε βρε κορόϊδα ότι δουλεύουν οι εργατοπατέρες συνδικαλιστές πασόκοι, νεοδημοκράτες, συριζαίοι με τους συν αυτώ και λοιποί αριστεροκάτι, σε ΓΣΕΕ, Εργατικά Κέντρα, σωματεία, ομοσπονδίες κλπ;;; ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ!!! Χωρίς εμένα θα ήταν αχρείαστοι! Χωρίς αυτούς, θα ήμουν χαμένος!!! Θα με τσάκιζαν οι κομμουνιστές! Θα σας οργάνωναν εναντίον μου και πώς θα σωνόμουν από ένα τόσο μεγάλο αγριεμένο ποτάμι;;; Πώς;;; Θα με κατάπινε μια κι έξω…

Στο θέμα μας όμως πάλι. Προκειμένου λοιπόν να μείνουν όλοι άνεργοι, διατυμπανίζουν οι καλοταϊσμένοι ρουφιάνοι μου στους δούλους μου, κάλιο να καταργηθεί η Κυριακάτικη αργία…, να κλείσουν όλα τα μικρομάγαζα να πάρουμε την πελατεία τους για να επιβιώσουμε εμείς…

Χα, καταλαβαίνετε τι παραπάνω πετυχαίνω έτσι;;; Τη συνειδησιακή τους διάβρωση. Τους κάνω συνένοχούς μου… Χα, χα, χα!

Επιπλέον, οι ρουφιάνοι μου …έχουν τάχα την πληροφόρηση, ότι έτσι θ’ ανέβουν και οι μισθοί, ότι τουλάχιστον την Κυριακή θα πληρώνονται υπερωριακά τις οκτώ με δέκα απλήρωτες ώρες εργασίας που τώρα …προσφέρουν στις επιχειρήσεις μου. «Τυράκι» δηλαδή.

Μόνο που πίσω απ’ το «τυράκι» έχω στήσει μια φάκα… Μα μια φάκα…

Για να μην μακρηγορώ, την Κυριακή θα …αποφασίσουν «αυθορμήτως» να δουλεύουν εθελοντικά!!!

Αλλιώς… απολύονται!

Παράδειγμα στην εθελοντική …κοινωνική …προσφορά τους, οι καλοπληρωμένοι ρουφιάνοι μου, από απλό προσωπικό ως προϊστάμενους, που φυσικά θα πληρώνονται κανονικότατα οι άνθρωποι, διότι εγώ δεν είμαι αχάριστος!

Ομολογώ, χωρίς τούς ρουφιάνους μου και δίχως τους συνδικαλιστές μου, οι δούλοι μου θα με είχαν στείλει στο διάολο προ πολλού…

Θα προσθέσω επομένως στα κέρδη μου τα έσοδα απ’ τους λίγους πελάτες που έχουν απομείνει στα μικρομάγαζα που θα λιώσω, θα προσθέσω και την επιπλέον απλήρωτη εργασία των δούλων μου και θα κάνω τους λογαριασμούς μου πριν τη σούμα.

…Ε, καλά! Όπως απ’ την αρχή σάς είπα, εγώ δεν είμαι μ@λ@κ@ς! Σας το κάνω λιανά με παράδειγμα 100 ευρώ.

Απ’ αυτά τα 100 ευρώ νέο κέρδος, τα 10 προέρχονται απ’ τα μικροκαταστήματα που έλιωσα και τα 90 απ’ την απλήρωτη εργασία των δούλων μου.

Διότι, αν έπρεπε να πληρώνω τούς εργαζόμενους, όχι μόνο δεν θα κέρδιζα αυτά τα 100 ευρώ, μα θα έβαζα κι απ’ την τσέπη μου άλλα 100 τουλάχιστον!

Καταλάβατε κορόϊδα τώρα, ότι ανέκαθεν τα κέρδη μου στη συντριπτική τους πλειοψηφία προέρχονταν απ’ την απλήρωτη εργασία σας;;;

Να σας συγκεκριμενοποιήσω ένα παράδειγμα;

Έχω ένα υποκατάστημα σούπερ μάρκετ σε μια εργατογειτονιά. Εκεί απασχολώ όλα κι όλα είκοσι άτομα. Τα τέσσερα απ’ αυτά, δυο προϊστάμενοι για τις δυο βάρδιες και δυο ακόμη ρουφιάνοι μου, πληρώνονται με πάνω από 1.500-2.000 ευρώ το μήνα για επτάωρη εργασία. Παίρνουν δηλαδή τόσα όσα θα έπρεπε βάση τής δουλειάς τους να παίρνουν όλοι για επτάωρη εργασία. Οι υπόλοιποι δεκαοχτώ εργαζόμενοι πληρώνονται μόνο με 320 ευρώ το μήνα και δουλεύουν από οκτώ ως δώδεκα και δεκαπέντε ώρες τη μέρα.

Τι λέτε λοιπόν; Από πού τσεπώνω κέρδη;;; Μωρέ μ’ ένα χιλιάρικο μισθό να τους υπολόγιζα, ξέρετε τι θα πάθαινα;;;

Προσέξτε. Οι 18 πληρώνονται με 320 το μήνα. Σύνολο χρημάτων 5760 ευρώ το μήνα.

Αν τους πλήρωνα κανονικά, σχετικό κι αυτό το κανονικά αλλά τέλος πάντων, αν τους πλήρωμα με 1000 ευρώ το μήνα, θα είχαμε 18x1000=18.000 το μήνα.

18.000-5.760=12.240 ευρώ το μήνα μείον απ’ τα κέρδη μου μηνιαίως, μόνο από ένα μικρό υποκατάστημά μου. Τρομερό!

Υπολογίστε τώρα ότι έχω είκοσι υποκαταστήματα κι ένα κεντρικό. Σύνολο δούλων με το μεγαλύτερο μέρος τής απλήρωτης εργασίας τους, γύρω στα 500 άτομα. (Παράδειγμα είναι αυτό, για δεν θέλω να σας αποκαλύψω τον αριθμό όλων των δούλων μου και όλων των επιχειρήσεών μου).

500x320=160.000 ευρώ το μήνα πληρώνω σε δαύτους.

Για σκεφτείτε να τους πλήρωνα με 1000 ευρώ μηνιαίως;

500x1000=500.000 ευρώ.

Κάντε τώρα το λογαριασμό.

500.000-160.000=340.000 ευρώ το μήνα λιγότερα κέρδη θα είχα!

Ξέρετε τι ακριβέστερα σημαίνει αυτό σε ετήσια βάση;;;

12x340.000=4.080.000 ευρώ το χρόνο λιγότερα κέρδη!!!

Το φαντάζεστε; Σκέτη καταστροφή για μένα!

Ε, όλα αυτά έχουν απόλυτη σύνδεση και με την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, αλλά και με τη λειτουργία των καταστημάτων όλο το εικοσιτετράωρο. Γιατί αυτό θα είναι το επόμενο βήμα.

Και να θυμάστε πως και μεγάλες επιχειρήσεις θα …φαγωθούν και …αλληλοφαγωθούν μεταξύ τους σ’ αυτό το σαφάρι κέρδους.

Επομένως όλο και λιγότεροι δούλοι θα μας χρειάζονται… Χα, χα, χα!

Κυρίως όμως να θυμάστε ότι πλέον δεν θα πεινάνε μόνο οι άνεργοι δούλοι μας, μα και οι εργαζόμενοι δούλοι μας.

Άπαντες πλην ημών και των πολιτικοσυνδικαλιστικών τσιρακίων μας, στην πείνα θα είναι. Θα θυσιαστούν για να έρθουν μεγάλες μέρες για αφεντικά και δούλους… Χα, χα, χα!

Μη φοβάστε όμως. Έχουμε δοκιμασμένη κι έτοιμη λύση κι επ’ αυτού.

Θα σας στείλουμε στον πόλεμο, να σκοτώσετε και να σκοτωθείτε για να μην πεινάτε… Χα, χα, χα!!!

Και δεν είμαστε αχάριστοι. Θα σας μνημονεύουμε συχνά στις μεγάλες μέρες που θα έρθουν για εμάς και εσάς! Τι κι αν δεν υπάρχετε πια; Τι κι αν σκοτωθήκατε στον πόλεμο κάνοντας το πατριωτικό σας καθήκον; Για τα κέρδη μας βεβαίως! Αυτό είναι το πατριωτικό σας καθήκον!

Γι’ αυτό ορκιζόμαστε στο θεό πως θ’ απολαμβάνετε εσαεί απ’ τον ουρανό ό,τι θ’ απολαμβάνουμε εμείς επί γης. Χα, χα, χα!

 

...Αυτοί που αρπάνε το φαΐ απ’ το τραπέζι
Κηρύχνουν τη λιτότητα
Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσήματα
Ζητάνε θυσίες..…Οι άνεργοι πεινούσαν
Τώρα πεινάνε κι όσοι εργάζονται...…ο πόλεμός τους σκοτώνει ό,τι άφησε όρθιο η ειρήνη τους..…Αυτοί που βρίσκονται ψηλά λένε: Να ο δρόμος για τη δόξα
Αυτοί που είναι χαμηλά λένε: Να ο δρόμος για το μνήμα…Τούτος ο πόλεμος που έρχεται Δεν είναι ο πρώτος. Πριν απ’ αυτόν γίνανε κι άλλοι πόλεμοι. Όταν ετέλειωσε ο τελευταίος Υπήρχαν νικητές και νικημένοι Στους νικημένους ο φτωχός λαός Πέθαινε απ’ την πείνα
Στους νικητές ο φτωχός λαός Πέθαινε το ίδιο...

ΡΙΞΤΕ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΕΔΩ. ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΧΑΛΑΣΟΥΜΕ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ 

ΑΝΑΖΗΤΗΣΤΕ ΚΙ ΕΔΩ ΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 

ΑΚΟΥΣΤΕ ΚΑΙ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ 

ΓΙΑΤΙ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ ΑΝΕΡΓΟΑΦΡΑΓΚΟΙ, «Αυτοί που αρπάνε το φαϊ απ’ το τραπέζι, κηρύχνουν τη λιτότητα»

Ένα ποίημα του Μπ. Μπρεχτ που γράφτηκε το 1939 – Θα μπορούσε όμως κάλλιστα να είχε γραφτεί στις μέρες μας. Η διαχρονικότητα του περιεχομένου είναι συγκλονιστική…

Αυτοί που βρίσκονται ψηλά
Θεωρούνε ταπεινό
Να μιλάς για το φαΐ
Ο λόγος; Έχουνε κι όλας φάει

Οι ταπεινοί αφήνουνε τον κόσμο
Χωρίς να’χουνε δοκιμάσει κρέας της προκοπής

Πώς ν’αναρωτηθούν πού’θε έρχονται
Και πού πηγαίνουν
Είναι τα όμορφα δειλινά τόσο αποκαμωμένοι
Το βουνό και την πλατειά τη θάλασσα
Δεν τά’χουν ακόμα δει
Όταν σημαίνει η ώρα τους

Αν δεν νοιαστούν οι ταπεινοί
Γι’αυτό που είναι ταπεινό
Ποτέ δεν θα υψωθούν

Το ημερολόγιο
Δεν δείχνει ακόμα την ημέρα
Όλοι οι μήνες, όλες οι ημέρες
Είναι ανοιχτές
Κάποια απ’ αυτές θα σφραγιστεί
Μ’ έναν σταυρό

Οι εργάτες φωνάζουν για ψωμί
Οι έμποροι φωνάζουν γι’αγορές
Οι άνεργοι πεινούσαν
Τώρα πεινάνε κι όσοι εργάζονται

Αυτοί που αρπάνε το φαΐ απ’ το τραπέζι
Κηρύχνουν τη λιτότητα
Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσήματα
Ζητάνε θυσίες
Οι χορτάτοι μιλάνε στους πεινασμένους
Για τις μεγάλες εποχές που θα’ρθουν
Αυτοί που τη χώρα σέρνουνε στην άβυσσο
Λες πως η τέχνη να κυβερνάς το λαό
Είναι πολύ δύσκολη για τους ανθρώπους του λαού

Αυτοί που βρίσκονται ψηλά λένε
Πόλεμος και ειρήνη
Είναι δυο πράγματα ολότελα διαφορετικά
Όμως η ειρήνη τους και ο πόλεμός τους
Μοιάζουν όπως ο άνεμος κι η θύελλα
Ο πόλεμος γεννιέται απ’ την ειρήνη τους
καθώς ο γιος από την μάνα
έχει τα δικά της απαίσια χαρακτηριστικά
ο πόλεμός τους σκοτώνει
ό,τι άφησε όρθιο η ειρήνη τους

Όταν αυτοί που είναι ψηλά
Μιλάνε για ειρήνη
Ο απλός λαός ξέρει
Πως έρχεται ο πόλεμος
Όταν αυτοί που είναι ψηλά
Καταριούνται τον πόλεμο
Διαταγές για επιστράτευση
Έχουν υπογραφεί

Στον τοίχο με κιμωλία γραμμένο
Θέλουνε πόλεμο
Αυτός που το΄χε γράψει
Έπεσε κι όλας

Αυτοί που βρίσκονται ψηλά λένε
Να ο δρόμος για τη δόξα
Αυτοί που είναι χαμηλά λένε
Να ο δρόμος για το μνήμα

Τούτος ο πόλεμος που έρχεται
Δεν είναι ο πρώτος
Πριν απ’ αυτόν γίνανε κι άλλοι πόλεμοι
Όταν ετέλειωσε ο τελευταίος
Υπήρχαν νικητές και νικημένοι
Στους νικημένους ο φτωχός λαός
Πέθαινε απ’ την πείνα
Στους νικητές ο φτωχός λαός
Πέθαινε το ίδιο

Σαν θα’ρθει η ώρα της πορείας
Πολλοί δεν ξέρουν
Πως επικεφαλής βαδίζει ο εχθρός τους
Η φωνή που διαταγές τους δίνει
Είναι του εχθρού τους η φωνή
Εκείνος που για τον εχθρό μιλάει
Είναι ο ίδιος τους ο εχθρός