ΑΓΥΡΤΗΣ Ο ΣΑΠΙΟΚΟΙΛΙΑΣ, ΡΟΥΦΙΑΝΟΣ & ΧΑΦΙΕΣ

ΑΓΥΡΤΗΣ & ΣΑΠΙΟΚΟΙΛΙΑΣ

Ακαμάτης και ανίκανος καθώς ήταν αυτός ο τριανταπεντάρης εργένης, σκαρφιζόταν τρόπους να τον λυπούνται, ώστε να τον συνδράμουν στις ανάγκες του…

Μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη όμως, τον πήραν χαμπάρι και τον παράτησαν στη μούχλα του. Μοιραία, δύσκολο ως αδύνατο να βρει νέα θύματα, γιατί ο κύκλος των γνωριμιών του κάπου τέλειωνε. Κι έτυχε σ’ εποχή που δεν ήταν προεκλογική περίοδος, να πάει να τάξει ψήφο στα κόμματα που άλλαζαν μεταξύ τους την κυβερνητική σκυτάλη.

Έτσι, σύρθηκε να βρει μεροκάματο στον ιδιωτικό τομέα, κάτι όχι εξαιρετικά δύσκολο εκείνην την εποχή, διότι η ανεργία ήταν ακόμη σε σχετικά χαμηλά επίπεδα.

Επειδή όμως «χρυσάφι» έπιανε και κάρβουνο τό ’κανε, κανείς δεν τον κράταγε στη δούλεψή του πάνω από τρεις μέρες…

…Ώσπου ταχιά γνώρισε κάποιους που δούλευαν σε μεγάλο εργοστάσιο και τους έπεισε πως ήταν άλλος απ’ ό,τι στην πραγματικότητα.

Ανυποψίαστοι εκ των πραγμάτων αυτοί και με ανεβασμένο το αίσθημα αλληλεγγύης ανάμεσα σε ίσους και στην προκείμενη ανάμεσα σ’ εργάτες, τον ενημέρωσαν πως στο εργοστάσιο ζητούσαν προσωπικό και τον ώθησαν να κάνει αίτηση πρόσληψης.

Ο Αργύρης, τά ’χασε μόλις μπήκε στη φάμπρικα. Τεράστια! Αχ και νά ’ταν δικιά του κι αυτός τ’ αφεντικό!

Στο τριήμερο πάνω όμως, τον γραπώνει ο προϊστάμενος να ροχαλίζει κάτω από ένα μηχάνημα και το μηχάνημα να έχει κολλήσει…

Κάποιοι εργάτες που αντιλήφτηκαν τι συμβαίνει τρέχουν να τον συνδράμουν, δικαιολογώντας τον πως είν’ ακόμη νέος στη δουλειά κι ότι δεν κοιμόταν. Πως τάχα είχε κρυφτεί κάτω απ’ το μηχάνημα κι έκλαιγε από ντροπή για τη ζημιά που έκανε.

Μόνο που ο προϊστάμενος τον είχε πιάσει στα πράσα και πίσω δεν έκανε.

Τότε αυτοί οι εργάτες συνεννοήθηκαν εν ριπή οφθαλμού με τους υπόλοιπους και απείλησαν πως αν απολυθεί θ’ απεργήσουν. Αυτό δεν συνέφερε καθόλου τον βιομήχανο, γιατί έπρεπε να παραδοθεί σχετικά άμεσα μια μεγάλη παραγγελία.

Ο Αργύρης, χάρη στην αμέριστη αλληλεγγύη και συμπαράσταση των υπόλοιπων εργατών, δεν απολύθηκε. Πήρε όμως ένα μεγάλο μάθημα. Εργάτες ενωμένοι, ακόμη και γι' άδικο αίτημα, μπορούν να μην είναι νικημένοι.

Ναι, αλλά μη νικημένοι εργάτες, σημαίνει ηττημένοι εργοδότες. Κι αυτός απ’ την πρώτη στιγμή ονειρεύτηκε κι ορέχτηκε να γίνει αφεντικό εκεί μέσα, ή τέλος πάντων έστω και διευθυντής. Όχι, όχι… Προϊστάμενος σε πρώτη φάση! Πολύ τού άρεσε ο αέρας με τον οποίο ο προϊστάμενος τον είχε γαμωσταυρίσει...

Εξουσία! Ναι, ήθελε να έχει κι ο ίδιος εξουσία πάνω στους εργάτες! Εξουσία σημαίνει πλούτος! Τον άξιζε! Ήταν ανώτερος απ' αυτά τ’ «ανθρωπάκια»! Ήταν γεννημένος για να τον ταΐζουν! Να τον προσκυνάνε! Να τον τρέμουν! Σιγά μη δούλευε αυτός μια ζωή σαν το μερμήγκι...

…Και όντως «κέρδισε» εξουσία, γενόμενος ρουφιάνος και χαφιές.

Έγινε το «κρυφό» μάτι τού προϊστάμενου απ’ την επόμενη κιόλας μέρα. Του ρουφιάνευε και του χαφιέδιζε τους συναδέλφους του με χαλκευμένες κατηγορίες. Πού νά ’βρισκε άλλωστε πραγματικές …κατηγορίες; Ίσα που ’χε πατήσει το πόδι του εκεί μέσα. Ούτε τα ονόματα των συναδέλφων του δεν είχε προλάβει να μάθει.

Έτσι, μες στην επόμενη βδομάδα απολύονται οκτώ άξιοι εργάτες και η εργοδοσία δόξαζε τον …άξιο προϊστάμενο που έσωσε την επιχείρηση απ’ τους κρυφούς κομμουνιστές. Ανάθεμα βέβαια κι αν είχαν οι άνθρωποι σχέση με το κομμουνιστικό κόμμα…

Κι επειδή η εργοδοσία δεν είναι αχάριστη, σκαρφάλωσε στα ύψη(!) ο μισθός τού προϊστάμενου, ο οποίος απέκρυψε βέβαια πως του Αργύρη «επιτεύγματα» ήταν όλ' αυτά. Πού να φανταζόταν ότι ο Αργύρης ρουφιάνευε σ’ αυτόν τους συναδέλφους του διότι ...απλά επιβουλευόταν τη θέση του;

Οι οργανωμένοι στο ταξικό τους συνδικάτο εργάτες δεν ολιγωρούν, μα δεν κάνουν και σπασμωδικές κινήσεις. Λογαριάζουν πρώτα. Ένα κι ένα κάνουν δύο…

Πρώτον, σίγουρα κάποιος ρουφιάνος φύτρωσε ανάμεσά τους, κι αφού πριν δεν είχαν τέτοια κρούσματα, μάλλον θα ήταν ο καινούριος. Κάλιο όμως να έδιναν λίγο χρόνο σ’ αυτό το συμπέρασμά τους μην και λαθεύουν.  

Δεύτερον, αφού μέσα σε μια βδομάδα απολύθηκαν στα βουβά και άδικα των αδίκων οκτώ συνάδελφοί τους, τι θα γινόταν μόλις τέλειωνε η μεγάλη παραγγελία; Θ’ απολυόντουσαν κι άλλοι…

Αποφασίζουν λοιπόν απεργία που δεν θα σταματήσουν αν δεν επαναπροσληφθούν οι απολυμένοι. Δεν την ανακοινώνουν όμως στους υπόλοιπους εργάτες ακόμη, μην το μάθει ο ρουφιάνος και σπεύσει να προειδοποιήσει την εργοδοσία. Στόχευαν δηλαδή στον αντάρτικο αιφνιδιασμό τής εργοδοσίας. Θα της «έριχναν» την απεργία ως κεραυνό εν αιθρία στο κεφάλι, όταν η μεγάλη παραγγελία θα έφτανε στο προτελευταίο στάδιό της. Δηλαδή σε τρεις ακριβώς μέρες. Ε, την παραμονή, θα καλούσαν όλους τους εργαζόμενους σε συνέλευση, σίγουροι ότι η πλειοψηφία δεν θα ψήφιζε αρνητικά. Τόσον καιρό δούλευαν μαζί εκεί μέσα και τρώγαν στον ίδιο πάγκο στο διάλειμμα. Ήξερ’ ο ένας τα χνώτα τού άλλου και τι η ψυχούλα του ποθεί.

Δυστυχώς, για το επόμενο διήμερο δεν τηρήθηκαν κατά γράμμα οι συνωμοτικοί κανόνες και του ρουφιάνου το αυτί τεντωμένο… Να λοιπόν η μεγάλη ευκαιρία για τον Αργύρη!!!

Μπουκάρει στου βιομήχανου το γραφείο αλαφιασμένος και διπλωμένος στα δυο απ’ το λύγισμα της μέσης.

«Όχι, όχι. Δεν πονάει η κοιλιά μου. Όμως, συμβαίνει το και το. Εδώ και δυο μέρες μάλιστα, ενημέρωσα και τον προϊστάμενο. Λάθος μου, γιατί κι αυτός δικός τους είναι όπως αποδείχτηκε. Τον έπιασα στα πράσα, σας λέω, μόλις πριν λίγο!».

…Πλέον, προϊστάμενος! ο Αργύρης.

«Ο Αγύρτης ο σαπιοκοιλιάς». Έτσι τον χαρακτήριζαν στο εξής οι εργάτες, γιατί με «σάπιο» χρήμα γεμίζει έκτοτε την κοιλιά του και τη γεμίζει πλούσια...

Ε, ακόμη κι αυτόν τον χαρακτηρισμό, τον αξιοποίησε δεόντως για να γιομίζει εσαεί με βρώμικο χρήμα την τσέπη του, μια και τίμιο μεροκάματο με τον ιδρώτα του δεν μπορούσε να βγάλει. Κλασσικός ακαμάτης κι ανίκανος γαρ...

Εν κατακλείδι, επειδή όσα και να ξεπουλήσεις στην εργοδοσία ζητά όλο και περισσότερα που τα βρίσκει σε μεγαλύτερο χαφιεδορουφιάνο από σένα (ποτέ δεν εκλείπει το είδος...), ο Αγύρτης ο σαπιοκοιλιάς αναγκάστηκε σε λίγο καιρό να προσφέρει αλλού, τις «υπηρεσίες» του και μετά αλλού, κι αλλού…

...Στο βιογραφικό λοιπόν που κατέθετε κάθε φορά μαζί με την αίτηση για πρόσληψη, τόνιζε με τα πιο μαύρα γράμματα τα μοναδικά ...αξιόλογα «προσόντα» του:

«Αγύρτης ο σαπιοκοιλιάς, ρουφιάνος και χαφιές, τσιράκι των αφεντικών κι εχθρός των εργατών».

   Όσο για την απεργία, παρότι ανεστάλη έπαιξε το ρόλο της, διότι έτυχε η ανακοίνωσή της να γίνει σε καίρια στιγμή. Μπρος στο φόβο τής εργοδοσίας δηλαδή μην και δεν παραδοθεί στην ώρα της η μεγάλη παραγγελία, επαναπροσλήφθηκαν αμέσως οι οκτώ απολυμένοι.

    Ο Αγύρτης ο σαπιοκοιλιάς δε, σύντομα άρχισε να πουλάει το ρουφιανιλίκι του όλο και σε φτηνότερη τιμή. Σε τιμή ευκαιρίας. Σε τιμή πολύ κάτω του ...κόστους, κι όχι μ' επτάωρη παρουσία στο χώρο εργασίας, αλλά με δωδεκάωρη. Α, επιπλέον, όχι στα πλαίσια πενθήμερης εργασίας εβδομαδιαίως, αλλά εξαήμερης ή κι εφταήμερη... 

Καπιταλιστική κρίση γαρ, δραματικά μεγάλη η ουρά τής ανεργίας, κι έτσι ούτε τα τσιράκια τής εργοδοσίας γλιτώνουν απ' τα σαγόνια τού καπιταλισμού. 

(Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και πράγματα είναι α-συμπτωματική, β-τυχαία, γ-σε οποιοδήποτε σημείο τής Γης)

Δια χειρός συγγραφέως Καλής Γκέλμπεση